Choroba kociego pazura – jak ją rozpoznać i leczyć?

Przez długi czas przyjmowano, że przyczyną tej odzwierzęcej choroby są zarazki z grupy Chlamydia.  W 1983 roku stwierdzono jednak, że choroba kociego pazura w rzeczywistości ma bezpośredni związek z zakażeniem bakteryjnym spowodowanym przez gram-ujemną laseczkę Rochalimaea henseale.

Do zakażenia dochodzi przeważnie w wyniku podrapania lub ugryzienia przez kota lub psa. Co ciekawe, choroba kociego pazura jest najczęściej przenoszona przez młode kotki.

Warto zaznaczyć, że aż 90% przypadków choroby kociego pazura (limphoreticulosis benigna) spowodowanych jest uszkodzeniem skóry przez kota. Bardzo rzadko przyczyną zachorowania jest pies. Zwierzęta są bezobjawowymi nosicielami – nie jest możliwe rozpoznanie, czy pies lub kot przenosi chorobę. Koci pazur występuje szczególnie często u dzieci, które są najbardziej skłonne do interakcji ze zwierzętami. Zakażenie Rochalimaea henseale nie przenosi się na drugiego człowieka.

Przebieg kliniczny choroby kociego pazura

Jest z reguły bardzo charakterystyczny – przede wszystkim w miejscu uszkodzonej skóry pojawia się (po okresie wylęgania trwającym nawet do 6 tygodni) tzw. zmiana pierwotna, wyglądająca jak grudka. Następnie zmiana zaczyna szybko się przekształcać, przybierając postać pęcherzyka.

Po okresie około jednego do dwóch tygodni pojawiają się dalsze objawy – widocznemu powiększeniu ulegają węzły chłonne umiejscowione najbliżej powstałej zmiany pierwotnej. Węzły mogą w około 1/3 przypadków ulec zropieniu. W skrajnych przypadkach może się okazać, że niezbędna będzie interwencja chirurgiczna (np. nacięcie węzła chłonnego).

Choroba kociego pazura – rokowanie

Przebieg choroby kociego pazura jest w większości przypadków łagodny – już po około 10 dniach następuje stopniowy powrót do zdrowia. Objawy chorobowe są przeważnie średnio nasilone (należą do nich nudności, potliwość, bóle mięśniowe). Może wystąpić gorączka, nawet powyżej 39°C. Powikłania choroby są bardzo rzadkie (m.in. zapalenie mózgu, rumień guzowaty, zapalenie płuc), jednak mogą one mieć poważniejszy przebieg u osób z upośledzonym układem odpornościowym.

Leczenie choroby kociego pazura

Stwierdzono, że bakterie Rochalimaea henseale są wrażliwe na antybiotyki z grupy cefalosporyn (np. cefoperazon, cefazedon) oraz na leki z grupy chinolonów (np. ciprofloxacin). Jednak w wielu przypadkach choroba nie wymaga leczenia i powrót do zdrowia następuje samoistnie.

Źródło: sluzbazdrowia.com.pl