KOT PERSKI DYMNY
Pers dymny ma spokojny temperament i zrównoważony charakter. Jest elegancki i dostojny
Charakter rasy kot perski dymny
Pers dymny ma spokojny temperament i zrównoważony charakter. Jest elegancki i dostojny. Bardzo towarzyski i łagodny, mocno przywiązuje się do opiekuna. Nie narzuca jednak swojej obecności – jest powściągliwy i sam decyduje o tym, czy chce być głaskany. Wesoły, lubi się bawić, nadaje się na przyjaciela dla dzieci. Zgodny i niekonfliktowy, potrafi żyć w grupie kotów i innych zwierząt domowych. Nie jest specjalnie skoczny i nie przepada za wspinaczką. To typowy domator, który chętnie spędza czas na kanapie. W pogodne dni chętnie skorzysta z możliwości przebywania na zabezpieczonym balkonie lub w ogrodzie.
Wady i zalety rasy kot perski dymny
Wady
- bardzo wymagający w pielęgnacji
- możliwa wrodzona wada nerek (PKD)
- możliwe wady zgryzu
- łzawiące oczy wymagają szczególnej uwagi
- nie nadaje się raczej na kota wychodzącego
- łatwo akceptuje inne koty i psy
- sierść łatwo ulega sfilcowaniu
Zalety
- łagodny i miły w obejściu
- spokojny domator
- świetnie sprawdza się w felinoterapii
- nadaje się dla dzieci oraz osób starszych
- może być jedynakiem
- lubi zabawy
Zdrowie rasy kot perski dymny
U persów może zdarzać się wrodzona wielotorbielowatość nerek (PKD), wady zgryzu, nadmierne łzawienie oczu, problemy z oddychaniem z powodu skrócenia nosa oraz dziedziczne postępujące zwyrodnienie siatkówki (na szczęście to ostatnie nie prowadzi do ślepoty, jak bywa to u kotów abisyńskich).
Pielęgnacja
Pielęgnacja persa jest pracochłonna, ale nie powinna przysporzyć kłopotów, jeśli będzie wykonywana systematycznie – trzeba ją codziennie wyczesywać. Do zabiegu warto przyzwyczajać już małe kocięta. Oczy ma tendencje do łzawienia, dlatego powinno się je przemywać. Musimy też raz na jakiś czas sprawdzać uszy i przycinać pazury.
Historia
Kot perski dymny po raz pierwszy został zaprezentowany na wystawie kotów w 1893 roku w Anglii. Był bardzo popularny w pierwszej połowie XX wieku, szczególnie w Anglii. Obecnie jest rzadko spotykaną i cenioną odmianą kota perskiego.
Wzorze rasy kot perski dymny
Kot perski dymny – smoky persian cat – Koty egzotyczne i perskie – I kat. FIFe
kod EMS: PER
- Pochodzenie: Iran (Persja), Wielka Brytania
- Charakter: spokojny, łagodny, przyjazny
- Wielkość: średniej wielkości
- Waga: 3,5-7 kg
- Wygląd ogólny: dobrze umięśniony, o mocnej, masywnej budowie
- Głowa: masywna, szeroka i okrągła; czoło również szerokie i wypukłe; policzki pełne, broda dobrze rozwinięta, silne szczęki
- Uszy: małe, nisko osadzone, zaokrąglone na końcach, z kępkami włosów wewnątrz małżowiny
- Oczy: duże, okrągłe, szeroko rozstawione, o żywym spojrzeniu, miedziane lub pomarańczowe
- Nos: krótki, szeroki, stop wyraźnie zaznaczony
- Tułów: masywny, dobrze umięśniony, z głęboką klatką piersiową; barki mocne, grzbiet szeroki i muskularny; kończyny grube i krótkie; stopy okrągłe, obficie porośnięte futrem
- Ogon: proporcjonalny, niezbyt długi, noszony bez wygięcia, mocno porośnięty sierścią
- Szata: długa, gęsta i delikatna (nie wełnista), z dobrze rozwiniętym podszerstkiem; na piersi i karku występuje tzw. lwia grzywa, a na udach obfite portki
- Maść: Na piersi i karku występuje tzw. lwia grzywa, a na udach obfite portki. Kot perski dymny odznacza się srebrzyście-białym podszyciem i silnie zabawionymi końcówkami włosów. Mutacja genetyczna spowodowała, że wyeliminowany został gen odpowiedzialny za powstawanie pręgowania. Ciemny barwnik zwany melaniną wytwarzany jest tylko w górnej części włosa, dlatego koty te w bezruchu wydają się jednobarwne. Dopiero, gdy się poruszają staje się widoczne podszycie. Znanych jest dziesięć odmian barwnych – czarna, niebieska, czekoladowa, liliowa, ruda, kremowa, szylkretowa, niebiesko-szylkretowa, czekoladowo-szylkretowa, liliowo-szylkretowa
- Aktywność: spokojny, zrównoważony
- Odporność/podatność na choroby: średnia, kot delikatny, wymagający
- Długość życia: 14-18 lat
- Możliwość zakupu kociaka w Polsce: tak
