Najpiękniejsze kocie bliźnięta świata

Iriss i Abyss skończyły niedawno 1,5 roku. Mieszkają w Sankt Petersburgu w Rosji.

Zostały adoptowane w dwupaku jako 3-miesięczne kocięta. Tym, co je wyróżnia, jest heterochromia, zwana też „odd-eyes” – po polsku różnobarwność tęczówek.

W przypadku Iriss i Abyss mamy do czynienia z wadą wrodzoną. Jedno oko u każdej siostry jest niebieskie, drugie – bursztynowe.

Kogo dotyka heterochromia?

Heterochromia występuje zarówno u zwierząt jak i ludzi. Najczęściej przyczyną heterochromii jest wada wrodzona, rzadziej – uraz fizyczny. Heterochromia może polegać na istnieniu inaczej zabarwionych plamek na tęczówce (heterochromia częściowa) lub na różnym kolorze całych tęczówek (heterochromia całkowita) u jednego osobnika. Najczęściej jedno oko jest niebieskie, drugie – żółte, zielone lub brązowe.

Jak to się zaczyna

Każdy kot rodzi się z zamkniętymi oczami. Oczy otwierają się po około 7 dniach od narodzin. Początkowo są zawsze niebieskie, z czasem ich zabarwienie zmienia się na docelowe – powodują to uaktywniające się komórki melanocytów – zaczynają produkować barwnik melaninę, który wędruje do tęczówek, zmieniając ich kolor.

Jeśli barwnik nie dotrze do danego oka – pozostanie ono niebieskie, pozbawione barwnika. Kolor niebieski jest efektem załamywania się światła w gałce ocznej.

Już na wczesnym etapie życia kociaka można z dużą dozą prawdopodobieństwa orzec, czy dany osobnik będzie miał różnokolorowe oczy – w takich wypadkach nasycenie błękitów jest różne w każdym z oczu.

Kolor oczu zaczyna się zmieniać u kociąt w wieku 4-6 tygodni. Ostateczny kolor kocie oko uzyskuje między 7 a 12 tygodniem życia zwierzęcia.

Kiedy się bać?

Tym, co powinno wzbudzić niepokój kociego opiekuna, jest nagła zmiana zabarwienia oka u dorosłego zwierzęcia. Należy wówczas niezwłocznie pokazać pupila zwierzęcemu okuliście.

Czy każdy kot z różnym zabarwieniem oczu jest biały i głuchy?

U niektórych ras kotów heterochromia występuje częściej, należą do nich: Khao Manee, turecki van, turecka angora, kot orientalny krótkowłosy, japoński bobtail, sfinks, kot perski. Często idzie w parze z białym kolorem sierści, ale nie zawsze – występuje też u kotów pręgowanych, czarnych, rudych i biało-czarnych.

Około 30% kotów z heterochromią dotkniętych jest częściową lub całkowitą głuchotą – nie słyszy na ucho położone po tej samej stronie ciała co niebieskie oko. Poza tym wada ta nie upośledza innych funkcji organizmu. Kot widzi tak samo dobrze.