MAINE COON

Wygląd rasy maine coon

Maine coon to jedna z największych ras kotów – jej przedstawiciele mogą ważyć nawet 11 kg, a ich długość ciała wraz z ogonem wynosi 1 metr. Kot ten jest doskonale przystosowany do niskich temperatur i śnieżnej aury. Długi i puszysty ogon maine coona ma za zadanie otulać kocie ciało i tym samym nie pozwalać mu na zbytnie wychłodzenie podczas snu. Zwierzę może także na nim siadać, co chroni tylną część ciała. Szerokie stopy porośnięte długą sierścią tworzą swego rodzaju rakiety śnieżne, które znacznie ułatwiają poruszanie się po głębokim śniegu. Włosy rosnące po wewnętrznej stronie uszu zakończonych charakterystycznymi pędzelkami zapobiegają odmrożeniom.

Sierść kota rasy maine coon jest jedwabista, gładka, luźno opadająca, z miękkim, ale gęstym podszerstkiem. Na szyi występuje bogata kryza, dłuższy włos powinien też być na bokach ciała, brzuchu oraz na portkach. W rasie tej dopuszczalny jest każdy rodzaj umaszczenia z wyjątkiem colorpoint (z oznaczeniami typu syjamskiego), czekoladowego, cynamonowego, płowego i liliowego; najbardziej popularna jest maść pręgowana – typu tabby

Charakter i usposobienie rasy maine coon

Maine coon jest zrównoważony, przyjazny i towarzyski – łatwo nawiązuje kontakt z ludźmi. Mimo sporych gabarytów cechuje się łagodnością i delikatnością. Maine coon jest inteligentny, można nauczyć go wielu sztuczek. Lubi być w centrum zainteresowania, a wizyty gości są dla niego doskonałą okazją do popisywania się i otrzymania dodatkowej porcji pieszczot. Maine coony są wesołe, tolerancyjne, cierpliwe i wyrozumiałe – sprawdzą się jako przyjaciele dla nieco starszych dzieci i dla seniorów. Kot tej rasy jest też łasy na pieszczoty i uwielbia wspólne zabawy. Mimo że nie dopomina się ich nachalnie, to należy mu poświęcać czas, by był szczęśliwy. Cierpiąc z powodu samotności, traci swój wrodzony optymizm.

Maine coon to rasa, która dobrze czuje się w grupie kotów i, choć pokojowo, to jednak będzie starał się trafić na szczyt kociej hierarchii. Zaakceptuje także psa, choć z uwagi na silny charakter z pewnością go sobie podporządkuje. Maine coon potrzebuje konsekwentnego wychowania od kociaka. 

Maine coon posiada wrodzoną zdolność adaptacji. Nie ma dla niego znaczenia, gdzie mieszka, a z kim, dlatego łatwo adaptuje się do nowych warunków. Maine coon czuje się dobrze wszędzie tam, gdzie jest jego opiekun. Ta jedna z największych ras kotów domowych towarzyszy swojemu człowiekowi we wszystkich codziennych czynnościach i najchętniej wykonywałby z nim wszelkie obowiązki.

Przystosuje się do stałego przebywania w mieszkaniu, ale chętnie skorzysta z zabezpieczonego siatką balkonu; łatwo nauczyć go też chodzenia na smyczy. Jeśli maine coon ma być kotem niewychodzącym, należy zapewnić mu w domu odpowiednią ilość ruchu, miejsca do zabawy i obserwacji. Przestrzeń pozwala realizować jego zapędy eksploracyjne i łowieckie. 

 

Kocięta maine coon znane są ze swojego zamiłowania do wspinania się, choć nie jest to rasa szczególnie skoczna i „wysokopienna”. Nie należy obawiać się więc o wysoko postawione przedmioty, gdyż zwykle nie wdrapuje się w takie miejsca. Chętnie za to wykorzysta specjalny słupek z podestami  – ze względu na wielkość i wagę kota rasy maine coon, drapak powinien być solidny i stabilny. Słupek, okręcony sizalem lub pokryty wykładziną tapicerską, pozwoli też kotu drapać – czyli zaspokoić potrzeby ostrzenia pazurów, dzięki czemu być może uratuje nasze meble.

W przeciwieństwie do większości ras, maine coon zwykle nie boi się wody. Być może jest to zasługa jego gęstej sierści, która doskonale chroni kota przed wilgocią. Choć kąpiele nie są konieczne, można uczyć kota kontaktu z wodą od małego. Będzie to dla niego rozrywką w przyszłości. Maine coon jest stosunkowo cichym kotem, lecz gama wydawanych przez niego dźwięków jest szeroka. W razie potrzeby bez wahania używa ich do kontaktowania się z człowiekiem. Charakterystyczne dla rasy maine coon są dźwięki, które przypominają ptasie świergolenie.

Dla kogo ta rasa?

Maine coon to kot przywiązany do swojego opiekuna - nie odnajdzie się w domu, w którym musi przebywać sam przez większość dnia. Nie boi się natomiast odwiedzin gości i nowych miejsc, dlatego w przeciwieństwie do innych ras może być dobrym towarzystwem dla osób o nieco mniej przewidywalnym trybie życia. Dobrze czuje się w obecności innych zwierząt i dzieci nauczonych prawidłowego obchodzenia się ze zwierzętami, więc będzie dobrym wyborem zarówno dla większej rodziny, jak i spokojniejszej osoby.

Wady i zalety maine coon

Maine coon – jaki jest? Poznaj jego wady i zalety!

Wady

• może mieć wrodzone wady genetyczne
• wymaga większej ilości pożywienia i chrupek o większym rozmiarze
• potrzebuje wysokiego i solidnego drapaka

Zalety

• wybitnie kochający i rodzinny
• bardzo cierpliwy, cichy, nie skacze po wysokich meblach
• nie wykazuje agresji, dogaduje się z innymi zwierzętami – akceptuje koty i psy
• inteligentny, łatwo się uczy (np. chodzenia na smyczy, aportowania)
• łatwo akceptuje zmiany i nowe warunki

Reklama

Zdrowie rasy maine coon

Średnia długość życia maine coona wynosi od 14 do 18 lat. Maine coon to rasa narażona na:

• dysplazję stawów biodrowych,
• HCM (kardiomiopatia przerostowa),
• policystowatość nerek.

Ze względu na ryzyko tych chorób, szukając kociaka maine coon należy starannie wybierać hodowlę i upewnić się, że hodowca przeznacza do rozrodu wyłącznie zdrowe, przebadane koty. Każdy opiekun powinien także regularnie odwiedzać z pupilem lekarza weterynarii i wykonywać mu profilaktyczne badania, Ponadto w rasie maine coon mogą zdarzyć się problemy ze stawami oraz z zębami – choroby przyzębia i dziąseł.

Pielęgnacja rasy maine coon

Toaleta maine coona ogranicza się do wyczesywania sierści raz na kilka dni. Jedynie w okresie linienia trzeba robić to częściej i staranniej, by zapobiegać tworzeniu się kołtunów. Ostrożnie z czesaniem ogona! Zbyt mocne działania z grzebieniem mogą znacznie uszczuplić kocią kitę. Aby futro maine coona zyskało na puszystości, warto raz na jakiś czas wykąpać kota i wypudrować jego sierść dobrym pudrem dla kotów.

Poza tym maine coon wymaga standardowych zabiegów pielęgnacyjnych – sprawdzania uszu i przycinania pazurów.

Żywienie rasy maine coon

Z powodu swoich gabarytów maine coon je więcej niż koty o standardowych rozmiarach. Poza tym, jeśli dostaje suchą karmę, powinna ona mieć chrupki większych rozmiarów niż dla większości kotów. Dobrze, by karma dla maine coona zawierała dodatki na kości i stawy. Dlatego kot tej rasy powinien dostawać karmę wysokowartościową, o dużej zawartości mięsa, najlepiej bezzbożową, dopasowaną do potrzeb. Maine coona możemy też karmić wyłącznie mokrą karmą albo z powodzeniem przestawić go na surową dietę BARF.

Historia rasy maine coon

Historia maine coon nie jest dokładnie znana, jednak istnieje kilka teorii na temat tej rasy. Pewne jest, że powstała bez ingerencji człowieka i jest jedną z rodzimych ras Ameryki Północnej. Jej nazwa nawiązuje do amerykańskiego stanu Maine, gdzie po raz pierwszy zainteresowano się hodowlą tych kotów. „Coon” pochodzi natomiast od „raccoon” – słowa oznaczającego szopa pracza. Pierwsze koty rasy maine coon miały bowiem podobne umaszczenie i równie puszyste ogony. Długo sądzono nawet, że maine coon jest wynikiem skrzyżowania domowego kota z szopem praczem. Młode miały odziedziczyć po szopie okazałe ogony, umiejętność wspinania się i radość z kąpieli. Teoria ta została jednak obalona przez genetyków.

Szybko zastąpiono ją historią o pokrewieństwie z rysiem rudym. Te zwierzęta jednak również są zbyt odległe, by taka krzyżówka mogła powstać. Kolejna wersja historii rasy maine coon wiąże się z wikingami. Jej bohaterem jest Leif Eriksson, który miał odkryć Amerykę na setki lat przed Kolumbem. W wyprawie towarzyszyły mu podobno norweskie koty leśne, których zadaniem było rozprawianie się z pokładowymi szczurami. Jeden z kotów zawieruszył się po zejściu na ląd. Z czasem miał dać początek rasie maine coon.

Najbardziej romantyczna jest historia o Marii Antoninie. Królowa, planując ucieczkę przed gilotyną do Ameryki (do stanu Maine) w czasie rewolucji francuskiej, załadowała na statek kosztowności oraz sześć swoich kotów: persów i angor. Sama jednak nie zdążyła wejść na pokład. Została pojmana i stracona. Królewskie koty wraz z kapitanem Cloughem dotarły do nowej ziemi i łącząc się z miejscową populacją, zapoczątkowały rasę kotów maine coon.

Najbardziej prawdopodobne wydają się jednak hipotezy, że przodkami rasy maine coon były długowłose koty z Europy lub Azji, które w XVIII wieku dotarły na statkach handlowych do Ameryki albo koty angorskie przywiezione kilkaset lat wcześniej przez marynarzy z Nowej Anglii. Jednym z członków takiej wyprawy był kapitan Coon. Gdy statek przybił do brzegu, wraz z ludźmi na ląd wyszły koty. Z czasem ich dziko żyjący, długowłosi potomkowie nazywani „kotami Coona” zyskali sławę doskonałych łowców gryzoni. Stały się cenionymi mieszkańcami farm i pasażerami statków handlowych.

Nie da się z całą pewnością ustalić, która z powyższych opowieści jest prawdziwa. Wiadome jest jednak to, że do portów wschodniego wybrzeża Ameryki zawijało wiele statków, a na większości z nich były koty. Z czasem potomstwo tych zwierząt rozwinęło cechy niezbędne do przetrwania w surowych warunkach stanu Maine: niezależność, krzepką budowę i gęste futro chroniące przed zimnem i wilgocią. Tezę tę potwierdzają badania genetyczne, które wykazują, że maine coon faktycznie jest spokrewniony z kotem norweskim leśnym oraz z krótkowłosymi kotami domowymi.

Farmerzy ceniący swoje koty zaczęli chwalić się nimi na rolniczych festiwalach i w konkursach stanowych. Nie były to jednak wystawy sensu stricto. Oficjalnie po raz pierwszy maine coon został pokazany na wystawie w Nowym Jorku w 1895 roku. Rasę uznano w USA w 1976 roku, a w Europie w 1983 roku, choć pierwszy maine coon o dumnym imieniu Captain Jenkins został udokumentowany już w 1861 roku.

Mimo początkowych sukcesów hodowlanych i powodzenia na wystawach popularność kotów malała na rzecz bardziej egzotycznych ras. Do lat 50. przetrwało niewielu przedstawicieli rasy maine coon. Udało się jednak uratować populację dzięki jej miłośnikom, którzy założyli koci fanklub rasy maine coon. Wśród nich była Ethelyn Whittlemore. Obecnie maine coon to jedna z najpopularniejszych ras na świecie, a zainteresowanie nią wciąż rośnie.

Maine coon w Polsce

Do Polski pierwszy maine coon trafił w 1994 roku za sprawą Anny Górskiej. Obecnie koty rasy maine coon są w Polsce bardzo popularne.

Wzorzec rasy maine coon

Maine coon – Koty półdługowłose – II kat. FIFe

kod EMS: MCO

• Pochodzenie: Stany Zjednoczone
• Charakter: przyjazny i chętny do zabawy; kochający i lubiący spędzać czas wraz z opiekunem
• Aktywność: lubi ruch, jest zwinny i uwielbia przygody
• Wielkość: duży, muskularny i o mocnym kośćcu; rośnie długo, bo aż do 3.-4. roku życia
• Waga: kocury 5-11 kg, kotki 5-8 kg; oczywiście zdarzają się wyjątki – maine coon potrafi być o wiele większe
• Głowa: ma średniej wielkości, klinowatą, kanciastą głowę (czaszka i kufa powinny stanowić dwie oddzielne bryły), z mocną brodą, która wraz z nosem i górną wargą tworzy pionową linię; zauważalne kości policzkowe
• Uszy: duże, trójkątne, wysoko osadzone, ozdobione na końcach charakterystycznymi dla rasy długimi, rysimi pędzelkami
• Oczy: duże, lekko owalne, nieco skośnie osadzone, o typowym tzw. sowim spojrzeniu; kolor zielony, złoty lub miedziany; u biało umaszczonych osobników dopuszcza się oczy niebieskie lub różnobarwne
• Nos: długi, z wyraźnym przełomem
• Tułów: masywny, podłużny, z szeroką klatką piersiową
• Ogon: bardzo puszysty i długi (przynajmniej taki, jak reszta ciała) – służy kotu do okrywania się podczas snu; długi, falujący włos okrywowy tworzy charakterystyczne „pióro”
• Kończyny: średniej długości, lecz silne; stopy duże i okrągłe, mocno owłosione pomiędzy palcami
• Szata: gęsta, jedwabista, gładka, luźno opadająca, z miękkim i delikatnym, ale gęstym podszerstkiem; ma zróżnicowaną długość; na szyi występuje bogata kryza, dłuższy włos powinien też być na bokach, brzuchu oraz na portkach (tylna strona ud)
• Maść: dopuszczalny jest każdy rodzaj umaszczenia z wyjątkiem colorpoint (z oznaczeniami typu syjamskiego), czekoladowego, cynamonowego, płowego i liliowego; najbardziej popularna jest maść pręgowana – typu tabby
• Odporność/podatność na choroby: istnieje tendencja do kardiomiopatii przerostowej, policystowatości nerek oraz problemów ze stawami
• Długość życia: od 14 do 18 lat
• Możliwość zakupu kociaka w Polsce: tak
• Cena kota z rodowodem: 4500-6500 zł

Ile kosztuje kot maine coon?

Cena maine coona waha się od 4500 do 6500 zł. Jeśli chcesz pupila o określonym charakterze i wyglądzie, kupuj jedynie od doświadczonych hodowców wraz z rodowodem.

Ile kosztuje utrzymanie kota maine coon?

Podstawowe wydatki obejmują dobrej jakości karmę dla kota i żwirek. Miesięcznie koszty zakupu wynoszą od 250 zł. Pamiętaj, że opieka nad kotem to także regularne wizyty u lekarza weterynarii, szczepienia czy odrobaczenie.

Czy maine coon dużo miauczy?