KOT NORWESKI LEŚNY

Kot-taternik rodem ze Skandynawii, przystosowany do temperatur -30 stopni. Tajemniczy i inspirujący kot norweski leśny, zrodzony z legend oraz magii. Zachwyca swoją dziką i pierwotną naturą oraz przyjacielskim i towarzyskim charakterem.

kot norweski leśny
  1. Wzorzec rasy norweski leśny - podstawowe informacje
  2. Kot norweski leśny - opis rasy
  3. Charakter i zachowanie rasy kot norweski leśny
  4. Norweski leśny - kto będzie dla niego najlepszym opiekunem?
  5. Wady i zalety rasy kot norweski leśny
  6. Ile kosztuje kot norweski leśny? 
  7. Ile kosztuje utrzymanie kota norweskiego leśnego? 
  8. Zdrowie rasy kot norweski leśny
  9. Jak długo żyje norweski leśny? 
  10. Kot norweski leśny - potrzeby żywieniowe
  11. Pielęgnacja sierści kota norweskiego
  12. Historia rasy kot norweski leśny
  13. Ciekawostki o rasie kot norweski leśny

Wzorzec rasy norweski leśny 

FIFeKoty półdługowłose – II kat. 
Kod EMSNFO
PochodzenieNorwegia
Charakterciekawski, samodzielny, łagodny, przyjacielski, inteligentny, odważny
Wielkośćduży
Wagakocury 6-10 kg, kotki 5-8 kg
Tułówsilny, kot nie może sprawiać wrażenia zbyt wysmukłego
Kształt głowykształt trójkąta równobocznego z charakterystycznym „norweskim profilem” – linia prosta (bez załamania) biegnąca od czoła do czubka nosa pod odpowiednim kątem w stosunku do potylicy (profil nie może być zbyt płaski)
Uszyduże, szerokie u nasady i dość szeroko rozstawione, z charakterystycznymi rysimi pędzelkami na końcach i włosach wewnątrz
Oczymuszą mieć specyficzny „norweski” wyraz – powinny być duże, owalne, lekko skośnie osadzone, czyli migdałowate o odpowiedniej ekspresji nadającej kotu groźny wygląd; mogą występować w wielu kolorach, a ich barwa jest niezależna od koloru futra
Nosbez przełomu
Ogondługi i niezwykle puszysty; kot nosi go dumnie wyprostowanego, czasami opada na grzbiet
Kończynydługie i silne, tylne dłuższe, opuszki łap zabezpieczone przed zimnem, kępki włosów rosną nawet pomiędzy palcami; pazury o budowie haczykowatej umożliwiające schodzenie z drzew głową w dół
Sierśćpółdługa, wodoodporna, mrozoodporna, dwuwarstwowa z wełnistym podszerstkiem. Włosy są szorstkie, a niektóre bardzo długie – nawet do 30 cm. Na szyi występuje obfita kryza mająca chronić wrażliwą szyję i bogate portki na udach
Maśćdopuszczalne prawie wszystkie odmiany kolorystyczne poza maścią typu syjamskiego (z oznaczeniami colorpoint), liliową, cynamonową, czekoladową i płową; najczęstsze umaszczenie to tabby z białymi znaczeniami; może sezonowo ciemnieć i jaśnieć; możemy również wyjątkowe umaszczenie niespotykane u żadnej innej rasy kotów, zwane bursztynowym i jasnobursztynowym
Odporność/podatność na chorobybardzo odporny
Długość życia14-16 lat
Możliwość zakupu kota w Polscetak
Cena kota z rodowodem2500-4000 zł

Kot norweski leśny - opis rasy

Kot norweski leśny występuje w prawie wszystkich umaszczeniach - oprócz syjamskiego. Jest dużym i silnym kotem - kocury mogą ważyć nawet 10 kg. Głowa kotów tej rasy ma kształt trójkąta równobocznego z prostym profilem charakterystycznym dla tej rasy. Oczy są lekko skośne, a uszy duże z charakterystycznymi rysimi pędzelkami. Co ciekawe, u kotów norweskich tylne łapy są dłuższe od przednich

norweski leśny
fot. Shutterstock

Charakter i zachowanie rasy kot norweski leśny

Kot norweski leśny ma duży temperament – jest aktywny, żywiołowy, ciekawski, skoczny i zwinny. W naturze nie tylko doskonale poruszał się po gałęziach, ale potrafił również utrzymać się na skalnej ścianie. Kot norweski leśny uwielbia się wspinać – opiekunowie często znajdują go siedzącego na kuchennej szafce pod sufitem lub na skrzydle drzwi. Ma do tego doskonale przystosowaną budowę kończyn i pazurów, które pozwalają mu na wysokopienne ewolucje. Jeżeli tylko znajdzie okazję, by na coś się wspiąć, na pewno to zrobi. Dlatego warto zorganizować mu przestrzeń pionową – inaczej kot norweski leśny wykorzysta do podniebnych eksploracji nasze meble.

Kot norweski leśny jest łagodny i niekonfliktowy, dlatego będzie dobrym przyjacielem dla dzieci. Jego pogodny charakter jest niemal zaraźliwy. Choć nie przepada za zbytnimi pieszczotami, to nie okazuje agresji. Gdy będzie miał dość pieszczot, po prostu odejdzie. Lubi przebywać wśród ludzi, jest przywiązany do opiekuna, ale nie wymaga stałej uwagi i nie jest natrętny. Raczej nie będzie przesiadywał nam na kolanach, jednak wynika to z indywidualności i niezależności, a nie z braku sympatii.

Mimo że jest odważny i pewny siebie, to jest także z natury ostrożny. W związku z tym kot norweski leśny bywa nieufny wobec obcych i zwykle potrzebuje czasu, aby ich zaakceptować. To pozostałość po dzikim trybie życia, jakie koty norweskie prowadziły na wolności. Mimo początkowego dystansu, z czasem staje się lojalnym przyjacielem, uwielbiającym towarzystwo. Jest tolerancyjny – bez problemu zaprzyjaźni się z innym kotem lub psem. Jest wręcz wskazane, by kot norweski leśny miał kompana.

To bardzo mądry kot, który chętnie uczy się różnych sztuczek. Warto organizować mu intelektualne wyzwania. Uwielbia się bawić. Jednak z powodu silnie rozwiniętego instynktu łowczego, kot norweski leśny zabawę traktuje często jako polowanie. Dlatego o ile lubi bawić się z psami, wszelkie mniejsze zwierzęta może potraktować jako obiad. Najlepszym rozwiązaniem dla kotów rasy norweski leśny będzie możliwość wychodzenia do ogrodu lub dostęp do balkonu z wysokimi drapakami, na których będzie mógł wykazywać się swoją sprawnością.

Przejawia niezwykłą umiejętność przystosowywania się do nowych, nawet trudnych warunków. Przyzwyczai się do stałego przebywania w mieszkaniu, ale bardzo chętnie będzie też korzystał z wybiegu, specjalnej woliery, lub spacerował na smyczy – kot norweski leśny uwielbia eksplorować nowe przestrzenie. Dzielnie znosi także podróże. Nie będą one stanowić dla niego powodu do stresu, a raczej ciekawą rozrywkę.

norweski leśny na drzewie
fot. Shutterstock

Norweski leśny - kto będzie dla niego najlepszym opiekunem?

Kot norweski leśny odnajdzie się zarówno w mieszkaniu w bloku, jak i domu z ogrodem. Idealny opiekun tej rasy to taki, który zapewni odpowiednio dużo aktywności - wspólna zabawa jest obowiązkowa. Pamiętaj - znudzony norweski to kot nieszczęśliwy. Jeśli nie przeszkadza ci, że będziesz dzielił dach z aktywnym, niezależnym i dumnym zwierzęciem, który nie będzie spał ci na kolanach, to jest to pupil dla ciebie. 

Wady i zalety rasy kot norweski leśny

Kot norweski leśny – jaki jest? Poznaj jego wady i zalety!

Wady

  • możliwe wrodzone wady genetyczne (choroba Andersena)
  • uwielbia wspinaczki – wskazany wysoki drapak
  • bywa nieufny wobec obcych i potrzebuje czasu na zaakceptowanie nowego domownika
  • nie jest typową „przylepą” – lubi pieszczoty, ale w rozsądnych dawkach
  • z powodu wrodzonej ciekawości dokładnie eksploruje otaczającą go przestrzeń

Zalety

  • szybko przystosowuje się do różnych warunków, odnajdzie się zarówno w domu wychodzącym jak i niewychodzącym
  • przywiązują się głównie do ludzi, a nie do miejsca
  • inteligentny, szybko i chętnie się uczy
  • łagodny, o stabilnym charakterze
  • świetnie nadaje się na towarzysza dla dzieci – nie wykazuje agresji, choć nie przepada za zbytnimi czułościami
  • towarzyski, z łatwością dogada się z innymi zwierzętami domowymi - akceptuje koty, a także psy

Ile kosztuje kot norweski leśny? 

Za norweskiego z rodowodem możemy zapłacić nawet 4000 złotych. Decydując się na kota, zawsze wybieraj renomowaną hodowlę, która jest prowadzona przez doświadczonego hodowcę. Otrzymasz wówczas wskazówki dotyczące tego, jak żywić, pielęgnować czy zaspokajać podstawowe potrzeby przedstawiciela danej rasy. Masz też pewność, że miot nie jest obciążony chorobami genetycznymi. 

młody norweski leśny
fot. Shutterstock

Ile kosztuje utrzymanie kota norweskiego leśnego? 

Żaden opiekun nie powinien oszczędzać na zdrowiu swojego pupila. Na zaspokojenie niezbędnych potrzeb norwega miesięcznie trzeba przeznaczyć blisko 200 zł. Pamiętaj, aby karma dla kota norweskiego zawierała wszystkie niezbędne składniki odżywcze i była dostosowana do potrzeb dużych ras. Koty te wykazują bardzo dużą chęć do zabawy, dlatego przydadzą mu się zabawki czy różnych wielkości drapaki.

Zdrowie rasy kot norweski leśny

Surowe warunki atmosferyczne oraz codzienna walka o przetrwanie sprawiły, że kot norweski leśny jest rasą niezwykle silną, wytrwałą i bardzo zdrową. Trudne warunki wyrobiły w nim silną odporność.

Mimo to u kotów z hodowli europejskich i amerykańskich potwierdzono przypadki zachorowań na chorobę spichrzeniową glikogenu typu IV (GSD IV, choroba Andersena). Jest dziedziczona w sposób autosomalny recesywny – objawy choroby występują u kotów, które wadliwą mutację odziedziczyły po obojgu rodzicach. GSD IV polega na wrodzonym dziedzicznym zaburzeniu szlaku metabolizmu glukozy. Patologiczny glikogen gromadzi się w komórkach nerwowych, mięśniach i wątrobie, powodując ich postępujące upośledzenie. Zgodnie z odpowiednią uchwałą FIFe, hodowcy kotów norweskich leśnych w Polsce od 1 stycznia 2012 roku muszą u swoich kotów przeprowadzać testy genetyczne w kierunku GBE-1 (GSD IV) – chyba, że każde z rodziców kota ma certyfikat, że nie jest nosicielem GSD IV. Bez testów kocięta z miotów nie mogą być zarejestrowane i nie mogą otrzymać rodowodów. Z powodu pokaźnych rozmiarów kot norweski leśny narażony jest także na choroby stawów.

norweski leśny śnieg
fot. Shutterstock

Jak długo żyje norweski leśny? 

Koty tej rasy dożywają średnio 16 lat. Regularne wizyty u weterynarza są niezbędne, by utrzymać pupila w zdrowiu i w miarę wcześnie wykryć ewentualne problemy zdrowotne.

Kot norweski leśny - potrzeby żywieniowe

Dieta norwega powinna być urozmaicona – monotonne pożywienie go nudzi. Można podawać mu zarówno karmy gotowe, jak i naturalne. Ze względu na długi włos należy profilaktycznie dodawać do karmy naturalne włókno zawarte w zielonych częściach roślin i warzyw lub podawać odpowiednie produkty zabezpieczające przed tworzeniem się kul włosowych w układzie pokarmowym. Dieta powinna opierać się głównie na mięsie i rybach.

Pielęgnacja sierści kota norweskiego

Szata kota norweskiego leśnego nie wymaga pracochłonnej pielęgnacji. Praktycznie w ogóle się nie kołtuni i poza okresami linienia wystarczy wyczesać ją raz w tygodniu, aby wyglądała efektownie. Nie należy czesać ogona lub trzeba to robić bardzo delikatnie od spodu, gdzie rośnie puszysty podszerstek. Włosy okrywowe wyrwane z ogona odrastają bardzo powoli. Można go kąpać – kot norweski leśny na ogół lubi wodę. Jego sierść jest jednak tak gęsta, że kąpiel raczej nie przyniesie żadnych skutków.

Historia rasy kot norweski leśny

Kot norweski leśny ukształtował się jako rasa w sposób naturalny w gęstych i niedostępnych lasach Norwegii. Surowy klimat stworzył silnego kota, zdolnego do przeżycia w trudnych warunkach. Pierwsze wzmianki na jego temat pojawiają się w pismach z XIII wieku i w nordyckiej mitologii. Był ceniony ze względu na swoją niezwykłą łowność i odporność na trudne warunki klimatyczne.

Nie jest znane dokładne pochodzenie kota norweskiego leśnego. Nie wiadomo, w jaki sposób znalazł się w Norwegii oraz na całym Półwyspie Skandynawskim. Jedna z najbardziej znanych teorii mówi o powstaniu kota norweskiego wskutek krzyżówek krótkowłosych kotów przywiezionych przez Wikingów z Wielkiej Brytanii z kotami długowłosymi, które trafiły do Skandynawii w czasach wypraw krzyżowych. Być może była to turecka angora. Jak jednak dowodzą badania genetyczne, koty norweskie nie są spokrewnione z żadną znaną obecnie rasą. Potwierdza to tezę, że jest to naturalna rasa kotów.

Według legend, koty norweskie leśne towarzyszyły Wikingom w ich morskich wyprawach, podczas których pilnowały zapasów przed atakami gryzoni. A docierając do wybrzeży obecnej Ameryki Północnej, zapoczątkowały rasę Maine Coonów.

Pod koniec XIX wieku populacja kota norweskiego leśnego zaczęła maleć wskutek krzyżówek z kotami krótkowłosymi. Wdrożone w latach 30. XX wieku intensywne programy odtworzenia naturalnej rasy pozwoliły na powrót norwegów na europejskie salony w iście królewskim stylu – ale dopiero po wielu latach.

W 1972 roku Norweski Związek Felinologiczny wstępnie uznał koty norweskie leśne za odrębną rasę. Pierwszy klub skogkattów („skogkatt” to dosłownie „leśny kot”) powstał w 1975 roku, oczywiście w Norwegii. Jako pierwsza organizacja felinologiczna uznała go FIFe, w 1977 roku. W 1979 roku pierwszy kot norweski leśny zawitał do Stanów Zjednoczonych.

Jego podobieństwo do amerykańskiego maine coona sprawiło, że w 1987 r., w celu uniknięcia pomyłek, hodowcy zmienili wzorzec rasy, kładąc nacisk na cechy typowe tylko dla norwega. Oczy powinny być duże, owalne, lekko skośnie osadzone i posiadać odpowiednią ekspresję nadającą kotu czujny, pełen gotowości do ataku wygląd. Natomiast głowa od brody po krańce uszu powinna tworzyć trójkąt równoboczny.

kot norweski leśny
fot. Shutterstock
Kot norweski leśny w Polsce

W Polsce pierwsi przedstawiciele rasy kot norweski leśny pojawił się w 1990 roku – był to kocur Satyr’s Bernkassel oraz kotka Julia af Skogasen. Kolejnymi norwegami sprowadzonymi do Polski były Bergansius Sardanas przywieziony z Holandii w 1996 roku oraz Golden Delicious Felis Jubatus przywieziony przez Annę Czerwińską w 1997 roku. Obecnie kot norweski leśny to rasa stosunkowo popularna w naszym kraju.

Ciekawostki o rasie kot norweski leśny

Majestatyczny kot norweski leśny ma niesamowitą zdolność do wspinania się nawet po stromych skałach. Jako jeden z nielicznych kotów potrafi zejść z drzewa głową w dół. Zachowuje przy tym grację i elegancję. Pomagają mu mocne, haczykowate pazury. Długie łapy umożliwiają bardzo długie i wysokie skoki. Te cechy czynią z norwega niezwykle sprawnego łowcę.

Samce rasy kot norweski leśny mają głowy wyraźnie większe od samic. Przedwczesna kastracja może spowodować, że głowa będzie mniejsza. Rosną długo, bo aż do 3. roku życia.

Włosy okrywowe pojawiają się u norwegów dopiero około 6. miesiąca życia. Wcześniej mają wyłącznie gęsty podszerstek. Futro kota norweskiego jest wodoodporne i mrozoodporne. Kot norweski leśny linieje na wiosnę i przed zimą, z wyjątkiem ogona – ten jest tak samo okazały przez cały rok.

Norweski kociak stał się bohaterem wielu legend i bajek – z tego powodu zaczęto mówić o nim „czarodziejski kot”. Podobno zaprzęg nordyckiej bogini płodności i miłości Frei prowadziły właśnie dwa koty norweskie leśne, a bóg burzy Thor nie mógł oderwać ich od ziemi. Kot norweski leśny stał się ulubionym bohaterem norweskiej literatury dziecięcej. W 1912 r. Gabriel Scott wydał książkę o przygodach leśnego kota imieniem Solvfaks.

W społeczności Wikingów kot norweski leśny był symbolem szczęścia. Stanowił podarek dla panny młodej w dniu ślubu na jej nową drogę życia.

Dopiero w latach 70. XX wieku Olaf, król Norwegii, uhonorował kota norweskiego leśnego tytułem narodowego kota Norwegii. Jest popularny nie tylko w Skandynawii – zyskuje sławę na całym świecie.


Podziel się tym artykułem:

null

Bądź na bieżąco

Zapisz się na newsletter i otrzymuj raz w tygodniu wieści ze świata kotów!

Zapisz się