KOT LYKOI (KOT WILKOŁACZY)

Charakter rasy lykoi

Koty lykoi są bardzo aktywne, uwielbiają się bawić i polować. Mają przy tym stabilny charakter. Chętnie bawią się zarówno z innymi kotami czy człowiekiem, jak i samodzielnie. Lubią posiedzieć na kolanach, ale bardziej cenią sobie różne aktywności. Niektóre koty rasy lykoi są przyjazne nawet wobec obcych ludzi, inne początkowo nieufne i muszą się najpierw z nimi oswoić. Bywają zaborcze względem swoich ludzi i zabawek. Są wyjątkowo ciche, rzadko miauczą.

Lykoi są bardzo lojalne i inteligentne, zachowaniem przypominają psy – machają ogonem jak psiaki, węszą jak psy, a nawet aportują. Szybko się uczą i są niezwykle ciekawskie i odważne. Lykoi lubią rozwiązywać rozmaite problemy, na przykład otwierać drzwi. Potrafią także sprawnie ze sobą współpracować niczym psy myśliwskie.

Kot lykoi bez problemów może zamieszkać z innym czworonogiem – psem lub kotem – a także ze starszymi dziećmi. Są niezwykle towarzyskie i dobrze się czują nawet w dużej rodzinie. Wobec domowników są niezwykle ufne i czułe. Uwielbiają też być w centrum zainteresowania.

Wady i zalety rasy lykoi

Lykoi – jaki jest? Poznaj jego wady i zalety!

Wady

• wysoka cena
• bardzo mało hodowli

Zalety

• brak wrodzonych wad genetycznych
• łatwa pielęgnacja
• zrównoważony charakter
• lubi towarzystwo człowieka

Zdrowie rasy lykoi

W parze z dziwnym wyglądem nie idą szkodliwe dla zdrowia i życia zwierząt wady genetyczne. Rasa lykoi została pod tym kątem dokładnie przebadana przez lekarzy weterynarii i genetyków, a jej twórcy zatroszczyli się o szeroką pulę genetyczną.

Żywienie

Lykoi powinien być żywiony wysokiej jakości pokarmem – suchą i mokrą karmą lub posiłkami przygotowywanymi w domu (BARF). Jest to kot bardzo energiczny i żywiołowy, dlatego powinien otrzymywać karmę o większej gęstości kalorycznej.

Pielęgnacja

Mimo swojego niecodziennego wyglądu, koty lykoi nie wymagają specjalistycznej pielęgnacji. Podobnie jak u innych kotów krótkowłosych, wilkołakowi wystarczy czesanie raz – dwa razy w tygodniu. Konieczne jest także systematyczne czyszczenie uszu i regularne przycinanie pazurków.

Historia rasy lykoi

Pierwszy miot Lykoi narodził się w lipcu 2010 roku w Tennesse. Odmiennie wyglądające kocięta zwróciły uwagę Johnny’ego Gobble i jego żony Brittney. Były „tak brzydkie, że aż piękne”. Postanowili pracować nad nową rasą i starać się o jej uznanie w środowisku felinologicznym.

Tu i ówdzie donoszono co prawda o pojawieniu się w miocie domowych kotów kociąt z miejscami łysą skórą. Jednak nikt wcześniej nie starał się tworzyć z nich nowej rasy. Johnny, z zawodu lekarz weterynarii, zaczął od sprawdzenia, czy łysienie nie jest skutkiem choroby lub pasożytów. Pomagali mu w tym specjaliści z zakresu dermatologii i kardiologii weterynaryjnej oraz genetycy. Nie stwierdzono, by mutacja odpowiedzialna za unikatowy wygląd niosła jakieś wady budowy czy skłonność do chorób. Wykluczono też związek z genami sfinksów i devon rexów.

Państwo Gobble uznali, iż „wikołaczy” wygląd najlepiej podkreśla czarna sierść, dlatego w swojej hodowli skupili się na czarnej barwie futra. Krzyżując czarno umaszczone osobniki kota domowego krótkowłosego, starali się poszerzyć pulę genową hodowli, kładąc nacisk nie tylko na wygląd, ale i zdrowie osobników. Do hodowli nadal wprowadzane są także niespokrewnione z populacją założycielską osobniki niosące pojawiającą się naturalnie mutację lykoi.

Lykoi w Polsce

W naszym kraju istnieje zaledwie kilka hodowli tej rasy. Pierwsze lykoi trafiły do Polski w 2016 r. Kotka Tonks i kocur Feniks, pochodzące z hodowli GobsGobblins, przywiezione zostały przez Dorotę Strychar z hodowli MoonCats.PL.

Wzorzec rasy lykoi

Kot Lykoi – Kot wilkołaczy – Lykoi Cat – Werewolf – rasa nieuznana przez FIFe

• Pochodzenie: Ameryka Północna, Stany Zjednoczone
• Charakter: stabilny, aktywny, przyjacielski; bardzo lojalny i inteligentny; rzadko miauczy, cichy; w zachowaniu przypomina psa.
• Wielkość: nieduży, samce znacznie większe od samic.
• Waga: samice ok. 2 kg, samce do 3,5 kg
• Wygląd ogólny: ciało szczupłe, umięśnione, drobnokościste.
• Głowa: średniej wielkości, w kształcie okrągła, nieznacznie dłuższa niż szersza.
• Uszy: duże i u nasady szerokie, wysoko osadzone, spiczaste, tył małżowin może być częściowo pozbawiony włosów.
• Oczy: duże, o kształcie orzecha, preferowane złote, obwódki oczu pozbawione włosów, o białym zabarwieniu.
• Nos: czarny.
• Tułów: kończyny średniej długości, zarówno kończyny jak i łapy słabo owłosione; łapy owalne; palce długie.
• Ogon: krótszy niż tułów, zwężający się, sierść przerzedzona.
• Szata: krótka do średniej długości; miejscami bezwłosa, nigdy bujna; wokół oczu, uszu, nosa, pyszczka i częściowo na szyi brak sierści, co upodabnia je nieco do wilkołaków; podszerstek skąpy; sierść delikatna w dotyku, przypominająca futro oposa; przez włosy prześwituje różowa lub czarna skóra (naturalnie różowa skóra ciemnieje pod wpływem słońca lub ciepła, po zmniejszeniu ekspozycji na słońce, skóra wraca do różowej barwy w ciągu kilku dni).
• Maść: w klasyfikacji TICA podawana jest czarna, choć w rzeczywistości jest szara, stanowi unikatowe połączenie włosów czarnych i białych; im więcej białych włosów, tym bardziej srebrzysty wydaje się kot; idealny Lykoi ma 50% czarnych i 50% białych włosów; do hodowli dopuszczalne inne umaszczenia, ale do wystaw wyłącznie szare.
• Odporność/podatność na choroby: odporny; brak wad wrodzonych, z uwagi na słabą okrywę włosową należy go chronić przed zimnem.
• Długość życia: 12-15 lat
  
• Możliwość zakupu kociaka w Polsce: tak
• Cena kota z rodowodem TICA: 2500 dolarów

Ciekawostki o rasie lykoi

Kocięta lykoi rodzą się w pełni owłosione. Dopiero z wiekiem – w ciągu pierwszych 2 tygodni życia – tracą część futra. Okresowo również dorosłe osobniki potrafią niemal całkowicie wyłysieć, jednak potem włos znowu odrasta.

Na całym świecie istnieje zaledwie kilka hodowli kota lykoi – głównie w Stanach i Kanadzie, ale też we Francji, wszystkie pochodzą od pierwszych 4 osobników państwa Gobble.