Ocelot i jego krewniacy, czyli małe koty Ameryki Południowej i Środkowej

Mniejsza wersja jaguara?

Na pierwszy rzut oka ocelot i jaguar mają pewne podobieństwa. Oba gatunki należą do rodziny kotowatych, oba mają cętki na sierści i ojczyzną obu jest Ameryka Południowa. Różnią się jednak nie tylko wielkością – ocelot osiąga masę ciała do 16 kg, podczas gdy jaguar może ważyć nawet 90 kg. Koty te różni także ich systematyka – jaguar to krewny lwa i  tygrysa (wielkie koty – Pantherinae), a ocelot to przedstawiciel małych kotów (Felinae), a więc bliżej mu do rysia, czy karakala.

Rejon występowania ocelota obejmuje większość Ameryki Południowej (poza najzimniejszymi południowymi i górskimi obszarami) oraz Amerykę Środkową. Na północy obszar występowania sięga do Meksyku, Arizony oraz Teksasu.

Naukowcy wyróżniają dwa podgatunki ocelota: północny (Leopardus pardalis pardalis) – zamieszkujący Amerykę Środkową i Meksyk oraz południowy (Leopardus pardalis mitis) – obejmujący swoim zasięgiem występowania Amerykę Południową aż do północnej Argentyny.

Nocny łowca

Dieta ocelota jest zróżnicowana w zależności od lokalnej dostępności pokarmu. Kot ten może polować na małe i średnie ssaki, ptaki, ale także gady, płazy, ryby, a nawet i kraby. Zdarza się mu także zapolować na zwierzęta domowe.

Głównymi wrogami ocelota, poza ludźmi, są jaguary, pumy oraz psy. Aby uniknąć konfrontacji z większymi drapieżnikami, oceloty prowadzą głównie zmierzchowy i nocny tryb życia, a dnie spędzają ukryte wśród gałęzi. W ciągu nocy ocelot może pokonać dystans 3-6 km w poszukiwaniu pożywienia. 

Bliscy krewni ocelota

Wśród innych gatunków z rodzaju Leopardus najpopularniejszymi są bez wątpienia margaj, oncilla oraz kot andyjski. Do mniej znanych zaliczyć można kota pampasowego, kodkoda oraz kota argentyńskiego.

Margaj (Leopardus wiedii) to gatunek, którego zasięg występowania w dużym stopniu pokrywa się z zasięgiem ocelota. Jest on jednak zdecydowanie mniejszy – jego masa ciała dochodzi do maksymalnie 4,5 kg. Kot ten charakteryzuje się długimi kończynami oraz ogonem (może on mieć nawet pół metra). Charakterystyczną cechą margaja jest umiejętność schodzenia z drzewa głową w dół.

Oncilla (Leopardus tigrinus) zwana inaczej kotem tygrysim zamieszkuje północną część kontynentu południowoamerykańskiego. Jest mniejsza nawet od margaja, bo osiąga masę ciała do 2,5kg. Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody klasyfikuje ten gatunek jako narażony na wyginięcie.

Kot argentyński (Leopardus geoffroyi) – gatunek przystosowany do życia w zimniejszych, południowych regionach kontynentu – w Gran Chaco  oraz Patagonii. Jego futro przybiera bardziej szary odcień.

Kot andyjski (Leopardus jacobita) – jeden z najrzadszych kotów świata. Uznawany jest za zagrożony wyginięciem, a populacja liczy nie więcej niż 1500 osobników. Jak sama nazwa wskazuje, kot ten zamieszkuje Andy – górskie i niedostępne tereny. Wyglądem może bardziej przypominać manula niż ocelota. Wyróżnia się kilka małych odizolowanych subpopulacji w Argentynie, Chile, Peru oraz Boliwii. Gatunek ten jest bardzo podobny do swojego krewnego – kota pampasowego.