Czy można spłukiwać koci żwirek w toalecie?

Kot to jedno z najpopularniejszych zwierząt domowych. W związku z tym na rynku istnieje wiele akcesoriów, ułatwiających trzymanie mruczka w mieszkaniu. Jednym z niezbędnych produktów jest żwirek.

Różne rodzaje żwirku – czy któryś można spłukiwać w toalecie?

W sklepach zoologicznych można znaleźć kilka rodzajów żwirku do kuwety – począwszy od najbardziej powszechnego bentonitu, po żwirki roślinne, silikatowe itd. Różnią się one między sobą stopniem zbrylania (lub jego brakiem) i pochłaniania zapachu, biodegradowalnością, ceną itp.

Ważną kwestią jest także możliwość utylizacji. Każdy, kto posiada w domu kota, doskonale wie, jak problematyczne bywa czasami czyszczenie kuwety – zwłaszcza przy większej liczbie zwierząt lub podczas upałów. To dlatego dużą popularnością cieszą się żwirki, na których opakowaniu jest informacja o możliwości spłukiwania w toalecie. W teorii nie ma przy tym zagrożenia zatkania rur kanalizacyjnych – czy na pewno? I czy to jedyny kłopot związany z kocim żwirkiem?

Czy można spuszczać koci żwirek w toalecie? Co mówi o tym polskie prawo?

Okazuje się, że utylizacja zawartości kuwety jest bardziej problematyczna, niż może się to wydawać na pierwszy rzut oka. Według polskiego prawa nie ma znaczenia, z czego wykonany jest żwirek oraz czy jest on ekologiczny i biodegradowalny. Artykuł 9. ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dziennik Ustaw 2001 Nr 72 poz. 747) wyraźnie mówi o tym, że zabronione jest wyrzucanie do toalety „odpadów stałych”, takich jak żwir oraz piasek – nawet w stanie mocno rozdrobnionym.

Dlaczego istnieje taki zakaz?

Niezbrylający się żwirek, na przykład kukurydziany, teoretycznie nie powoduje takiego zagrożenia zasklepienia się rur, jak bentonit czy glina. Nie oznacza to jednak, że nie pozostaje on bez szkody dla kanalizacji. Nawet małe drobinki mogą osadzać się w jej załamaniach, aby po jakimś czasie przyczynić się do niedrożności rur.

Ważny jest także fakt, że niektóre koty mogą być nosicielami pasożyta o nazwie Toxoplasma gondii, który rozpowszechnia się przez odchody. Jego pośrednim żywicielem jest człowiek, przez co istnieje zagrożenie, że również on może zachorować na toksoplazmozę. Głównymi objawami zakażenia są:

• gorączka,
• powiększenie węzłów chłonnych,
• zapalenie mózgu,
• dolegliwości stawowe.

Zdecydowana większość ludzi jest jedynie nosicielami pasożyta. Na toksoplazmozę zapada mały odsetek osób, co nie znaczy, że nie jest ona niebezpieczna. Szczególne zagrożenie stanowi ona dla tych, którzy cierpią z powodu mocno obniżonej odporności – w wyjątkowych przypadkach zakażenie może wiązać się nawet ze śmiercią człowieka.

Co ciekawe, polskie prawo nie zakazuje wrzucania do toalety samych kocich odchodów, które nie są połączone ze żwirkiem. Zabrania jedynie utylizacji pozostałości pochodzących z hodowli zwierząt (na przykład obornika). Bezpieczniej jednak będzie po prostu wrzucić nieczystości do kosza z odpadami mieszanymi – nigdy do bio!

Podsumowanie

Chociaż producenci żwirków często umieszczają na opakowaniu informację o jego biodegradowalności, pamiętaj, że w przypadku wyrzucania go do toalety główne wytyczne stanowi prawo (a często producenci tworzą uniwersalne etykiety). Nie warto także ryzykować zapchaną kanalizacją, aby usprawnić czyszczenie kuwety po swoim pupilu. Zdecydowanie najlepszym (chociaż nie najwygodniejszym) sposobem pozbycia się nieczystości jest wrzucenie ich do kontenera z odpadami mieszanymi.

Źródła: https://apollofluffycat.com/, https://petkeen.com/, https://pl.wikipedia.org/wiki/Toksoplazmoza