Zachowania obsesyjno-kompulsywne (inaczej OCD) u kotów

Zachowania obsesyjno-kompulsywne u kotów często pozostają niezauważone przez opiekunów. Świadomość występowania tej przypadłości jest wciąż nikła. Czym są, jak się objawiają i czy można je wyleczyć?

Czym są zachowania obsesyjno-kompulsywne u kotów?

Zapewne słyszałeś kiedyś o tak zwanym OCD, ale czy wiedziałeś, że zachowania obsesyjno-kompulsywne mogą wystąpić także u kotów? Mogą przejawiać się one na bardzo wiele sposobów, ale istotą tej przypadłości są uporczywe, powtarzalne i przesadne zachowania, które zasadniczo niczemu nie służą. Można je określić mianem natręctw.

Objawy OCD u kotów

Tak jak rodzajów obsesyjno-kompulsywnych zachowań może być wiele, tak i objawów o nich świadczących jest całkiem sporo. Nie są one jednak ewidentne i przed stwierdzeniem u kota OCD – o którym powinien orzec specjalista – przyczyn nietypowych zachowań należy poszukać gdzie indziej, choćby w sferze fizjologicznej. Trudno jest mówić o konkretnych objawach, ponieważ jako zachowanie obsesyjno-kompulsywne może objawić się właściwie wszystko. Jeśli kot obsesyjnie wylizuje skórę, logiczne jest, że właśnie owo kompulsywne, powtarzalne i nadmierne wylizywanie jest objawem potencjalnego schorzenia. Jest jednak kilka zachowań, które najczęściej występują w kocim OCD.

Do najczęstszych zachowań obsesyjno-kompulsywnych u kotów należą:

• Overgrooming, czyli obsesyjne lizanie lub żucie własnego futra. Niekiedy jest na tyle nasilone, że prowadzi do łysienia chorego kota.
• Zespół falującej skóry, czyli dziwna, niepoznana jeszcze zbyt dobrze przypadłość, która polega na „skręcaniu się” czy też „falowaniu” skóry na grzbiecie, nadwrażliwości na dotyk i nadmiernej wokalizie.
• Obsesyjne ssanie, czyli zachowanie spowodowane najczęściej zbyt wczesnym odłączeniem od matki. Polega na ssaniu, lizaniu lub żuciu tkaniny – najczęściej jednej lub kilku konkretnych.
• Ganianie i gryzienie własnego ogona w dużym nasileniu także mogą zostać zaklasyfikowane jako zachowania obsesyjno-kompulsywne u kotów. Wszystko zależy od intensywności i częstotliwości zachowania.
• Nadmierna wokaliza może być zachowaniem obsesyjno-kompulsywnym, ale zanim zostanie to stwierdzone, potrzebny jest szereg badań. Wydawanie głośnych dźwięków może być sygnałem mówiącym, że coś jest nie tak. Należy wykluczyć inne przyczyny, np. zdrowotne.

Czytaj też: Cztery okropne błędy, które popełniają kociarze

Kiedy zacząć się niepokoić?

Zauważyłeś, że twój kot codziennie się wylizuje i robi to nawet przez godzinę?! Spokojnie… Wszystkie z powyższych zachowań (nie licząc zespołu falującej skóry) to zwyczajne kocie zachowania. Nie powinny wywoływać u ciebie niepokoju. Sygnałem alarmującym powinna być dopiero ich nadmierna częstotliwość i efekty, np. okaleczanie się, autoagresja czy lęk.

Diagnostyka OCD u kotów

Nie ma konkretnej metody na zdiagnozowanie tej przypadłości. Weterynarze posługują się  jedynie pewnym modelem zachowania, pod który podstawiają objawy występujące u badanego kota. Zanim jednak to zrobią, powinni bezdyskusyjnie przeprowadzić dokładne badania, aby wykluczyć medyczne powody nietypowych zachowań, np. ból czy alergię.

Jak leczyć zachowania obsesyjno-kompulsywne u kotów?

Zachowania obsesyjno-kompulsywne u kotów nie są przypadłością, którą się leczy. Można jedynie wyciszać negatywne emocje, które pojawiają się u kota. W lekkich stanach zaleca się jedynie odpowiednie postępowanie z chorym mruczkiem. Należy przestrzegać rutyny dnia i niwelować czynniki stresujące. Nie można wzmacniać zachowań obsesyjnych, np. przez uspokajanie, pocieszanie lub – co gorsza – karcenie. Najlepsze, co można zrobić dla kota dotkniętego OCD, to zapewnić mu spokój i pozytywne wzmacnianie w momentach, w których nie przejawia swoich uporczywych zachowań.

W stanach umiarkowanych i ciężkich weterynarz może zalecić terapię farmakologiczną lub ziołową. Ma ona na celu uspokojenie i wyciszenie kota. Zachowania obsesyjno-kompulsywne wiążą się niekiedy z ogromnym stresem, który mruczek przeżywa. Do najczęściej zalecanych środków należą tryptofan i L-Teanina. Oprócz tego coraz częściej stosuje się terapię ziołową z wykorzystaniem choćby olejków CBD. W cięższych stanach weterynarz może przepisać także środki na receptę. Kot dotknięty OCD powinien pozostawać pod stałą opieką weterynaryjną. Jest to zwierzę, które wymaga szczególnej troski i uwagi.