Kocie tajemnice, czyli kilka faktów i mitów…
Koty to jedne z najstarszych i zarazem najbardziej tajemniczych zwierząt. Sprawdź, jaka historia się za nimi kryje.
Koty są tajemniczymi istotami. W ciągu wieków ludzie wielokrotnie zastanawiali się czy ich natura jest dobra czy zła. Były postrzegane, jako święte i diaboliczne, kojarzono je zarówno ze szczęściem, jak i z przekleństwem.
Mity o kotach, które wciąż są żywe
Wtedy właśnie, gdy kotom nadawano cechy ponadnaturalne zrodziło się wiele mitów i przesądów ich dotyczących. Niektóre z nich są żywe do dziś…
- Jeśli czarny kot przebiegnie ci drogę spotka cię coś złego. Uratować sytuację podobno może… szybkie splunięcie.
- Jeśli kot opuści dom, w którym jest chora osoba i nie uda się go odnaleźć ta osoba umrze
- Jeśli kot drapie się za uchem – będzie padać.
- Jeśli rano po obudzeniu zobaczysz bawiące się koty ten dzień będzie nieudany
- Żeglarze zabierali zawsze koty na pokład. W przypadku ciszy na morzu zamykali kota w kredensie – to gwarantowało wiatr.
- Jeśli kot kicha w pobliżu kobiety w dniu jej ślubu, będzie miała szczęśliwe życie
- Głaskanie ogona czarnego kota wyleczy jęczmień na oku.
A zaczęło sie od…
W starożytnym Egipcie koty udomowiono ok. 3000 lat temu. Zwierzęta te uznawano za święte, ich postać przybierali nawet bogowie. Popularne była też wiara w to, że w świecących oczach kota zaklęta jest uzdrawiająca moc słońca. Zabicie kota było karane śmiercią. Co ciekawe, w kraju faraonów czarny kot przebiegający drogę uznawany był za zwiastun… szczęścia.
Starożytni Hebrajczycy wierzyli, że koty zostały stworzone dopiero na Arce, gdy Noe borykał się z problemem plagi myszy. Bóg wysłuchał gorących modlitw gospodarza i z nozdrzy śpiących lwów wyskoczyła para kociąt.
Koty miały wyjątkowo ciężkie życie w Europie. Przez wieki uważane tu były za złe duchy, sprzymierzeńców zła żerujących na cierpieniach i nieszczęściach ludzi. Czarne koty były bezlitośnie tępione, posądzano je o wiele grzechów, w tym nakłanianie ludzi do zła. Wielokroć ofiarami tzw. procesów czarownic były również wszystkie koty oskarżonej.
Od XVI wieku zaczęło przeważać pragmatyczne podejście do współżycia z kotami. Pomimo braku zaufania do tych zwierząt i braku zrozumienia ich natury dostrzeżono zalety. Łowne koty ograniczały populacje gryzoni, odpowiedzialnych wtedy nie tylko za straty ekonomiczne, ale i za zagrożenie epidemiologiczne. Zarazy nawiedzające Europę roznoszone były m.in. przez szczury, hodowla kotów minimalizowała zagrożenie. Nie zmieniło to jednak faktu, że do kotów wciąż podchodzono nieufnie.
Ale ladny czarny kociak!
Chciałabym takiego!
🙂