Pers – to kot, tylko trochę inny


Ktokolwiek miał okazję poznać kota perskiego osobiście, pobyć z nim dłużej, stwierdza, że pers - to jednak trochę inny kot. Wyróżnia się nie tylko wyglądem, ale i charakterem. Dziś prezentujemy Wam kilka ciekawostek o tej starej rasie kotów.

Garść ciekawostek o persach

  • Persy często bywają „wykorzystywane” w felinoterapii, z uwagi na łagodny charakter. Większość przedstawicieli tej rasy to łagodne i przyjacielskie stworzenia. A ich wypielęgnowane futra – nie mają sobie równych w dotyku.
  • Persy są bardzo starą rasą kotów. Ich wygląd zmieniał się przez lata. Obecnie wyróżniamy persy starego i nowego typu. Persy starego typu nie miały tak mocno spłaszczonych pyszczków, a co za tym idzie, rzadziej cierpiały na wady anatomiczne kości, a także oczu i nosa.
  • Persy są najczęściej trafiającymi do schronisk kotami rasowymi. Wszystko z powodu przeminięcia mody na tę rasę oraz zaniedbania opiekunów. Delikatne futro i konieczność zabiegów pielęgnacyjnych – to bezwzględna konieczność.
  • U tej rasy częsta jest wada genetyczna w postaci wielotorbielowatości nerek – w dobrych hodowlach nie rozmnaża się nosicieli felernego genu. Kot z taką wadą może żyć względnie długo, o ile będzie odpowiednio prowadzony – dieta niskobiałkowa i z obniżonym poziomem fosforu, podobnie jak u kotów z przewlekłą niewydolnością nerek, ograniczanie stresu, okresowa kontrola poziomu mocznika i kreatyniny we krwi. Dlatego warto sprawdzać, skąd kota kupujemy. I przemyśleć, czy będziemy systematycznie dbać o jego futro, oczy i nosek. Jeśli nie – lepszym wyborem może być egzotyk – różni się od persa krótszym futrem, a charakter ma podobny.