Zachowania obsesyjno-kompulsywne u kotów często pozostają niezauważone przez opiekunów. Świadomość występowania tej przypadłości jest wciąż nikła. Czym są, jak się objawiają i czy można je wyleczyć?
Czym są zachowania obsesyjno-kompulsywne u kotów?
Zapewne słyszałeś kiedyś o tak zwanym OCD, ale czy wiedziałeś, że zachowania obsesyjno-kompulsywne mogą wystąpić także u kotów? Mogą przejawiać się one na bardzo wiele sposobów, ale istotą tej przypadłości są uporczywe, powtarzalne i przesadne zachowania, które zasadniczo niczemu nie służą. Można je określić mianem natręctw.
Objawy OCD u kotów
Tak jak rodzajów obsesyjno-kompulsywnych zachowań może być wiele, tak i objawów o nich świadczących jest całkiem sporo. Nie są one jednak ewidentne i przed stwierdzeniem u kota OCD – o którym powinien orzec specjalista – przyczyn nietypowych zachowań należy poszukać gdzie indziej, choćby w sferze fizjologicznej. Trudno jest mówić o konkretnych objawach, ponieważ jako zachowanie obsesyjno-kompulsywne może objawić się właściwie wszystko. Jeśli kot obsesyjnie wylizuje skórę, logiczne jest, że właśnie owo kompulsywne, powtarzalne i nadmierne wylizywanie jest objawem potencjalnego schorzenia. Jest jednak kilka zachowań, które najczęściej występują w kocim OCD.
Do najczęstszych zachowań obsesyjno-kompulsywnych u kotów należą:
- Overgrooming, czyli obsesyjne lizanie lub żucie własnego futra. Niekiedy jest na tyle nasilone, że prowadzi do łysienia chorego kota.
- Zespół falującej skóry, czyli dziwna, niepoznana jeszcze zbyt dobrze przypadłość, która polega na „skręcaniu się” czy też „falowaniu” skóry na grzbiecie, nadwrażliwości na dotyk i nadmiernej wokalizie.
- Obsesyjne ssanie, czyli zachowanie spowodowane najczęściej zbyt wczesnym odłączeniem od matki. Polega na ssaniu, lizaniu lub żuciu tkaniny – najczęściej jednej lub kilku konkretnych.
- Ganianie i gryzienie własnego ogona w dużym nasileniu także mogą zostać zaklasyfikowane jako zachowania obsesyjno-kompulsywne u kotów. Wszystko zależy od intensywności i częstotliwości zachowania.
- Nadmierna wokaliza może być zachowaniem obsesyjno-kompulsywnym, ale zanim zostanie to stwierdzone, potrzebny jest szereg badań. Wydawanie głośnych dźwięków może być sygnałem mówiącym, że coś jest nie tak. Należy wykluczyć inne przyczyny, np. zdrowotne.
Kiedy zacząć się niepokoić?
Zauważyłeś, że twój kot codziennie się wylizuje i robi to nawet przez godzinę?! Spokojnie… Wszystkie z powyższych zachowań (nie licząc zespołu falującej skóry) to zwyczajne kocie zachowania. Nie powinny wywoływać u ciebie niepokoju. Sygnałem alarmującym powinna być dopiero ich nadmierna częstotliwość i efekty, np. okaleczanie się, autoagresja czy lęk.
Diagnostyka OCD u kotów
Nie ma konkretnej metody na zdiagnozowanie tej przypadłości. Weterynarze posługują się jedynie pewnym modelem zachowania, pod który podstawiają objawy występujące u badanego kota. Zanim jednak to zrobią, powinni bezdyskusyjnie przeprowadzić dokładne badania, aby wykluczyć medyczne powody nietypowych zachowań, np. ból czy alergię.
Jak leczyć zachowania obsesyjno-kompulsywne u kotów?
Zachowania obsesyjno-kompulsywne u kotów nie są przypadłością, którą się leczy. Można jedynie wyciszać negatywne emocje, które pojawiają się u kota. W lekkich stanach zaleca się jedynie odpowiednie postępowanie z chorym mruczkiem. Należy przestrzegać rutyny dnia i niwelować czynniki stresujące. Nie można wzmacniać zachowań obsesyjnych, np. przez uspokajanie, pocieszanie lub – co gorsza – karcenie. Najlepsze, co można zrobić dla kota dotkniętego OCD, to zapewnić mu spokój i pozytywne wzmacnianie w momentach, w których nie przejawia swoich uporczywych zachowań.
W stanach umiarkowanych i ciężkich weterynarz może zalecić terapię farmakologiczną lub ziołową. Ma ona na celu uspokojenie i wyciszenie kota. Zachowania obsesyjno-kompulsywne wiążą się niekiedy z ogromnym stresem, który mruczek przeżywa. Do najczęściej zalecanych środków należą tryptofan i L-Teanina. Oprócz tego coraz częściej stosuje się terapię ziołową z wykorzystaniem choćby olejków CBD. W cięższych stanach weterynarz może przepisać także środki na receptę. Kot dotknięty OCD powinien pozostawać pod stałą opieką weterynaryjną. Jest to zwierzę, które wymaga szczególnej troski i uwagi.
