Kto kocha bardziej – kot czy pies?

Sam spór przypomina odwieczne dylematy, które święta są ważniejsze i piękniejsze – Bożego Narodzenia czy Wielkanocy?

Analityk zachowań zwierzęcych Chris Packham we współpracy z doktor neurologii Liz Bonnin przygotowali  dokument dla telewizji BBC Two. Do współpracy zaprosili dr. Paula Zaka, neuroekonomistę, specjalizującego się w działaniu neuroprzekaźników.

Oksytocyna i przywiązanie

Naukowcy korzystali ze znanych już faktów – ciało psa w kontakcie z właścicielem reaguje uwolnieniem oksytocyny, nazywanej hormonem miłości. Oksytocyna sprawia, że niknie dystans, rodzi się i utrwala zaufanie i przywiązanie. Oksytocyna uwalnia się także w mózgu człowieka, m.in. podczas porodu, a także w późniejszym życiu, gdy człowiek wchodzi w interakcje z osobami bliskimi, członkami rodziny, za których uznać należy również czworonogi. Oksytocynę można nazwać hormonem związków i bliskości, więzi społecznych.

Do tej pory podobnych badań nie prowadzono na kotach. Dopiero dr Paul Zak sprawdził i porównał poziom oksytocyny u kotów i psów w dwóch sytuacjach – 10 minut przed zabawą z ich właścicielami i 10 minut później.

Okazało się, że poziom oksytocyny wzrósł u psów o 57,2 procent. U kotów o 12 procent.

Jeśli w tym momencie pomyślisz, że koty najbardziej lubią jeść i spać, a opiekun jest tylko ich kelnerem – jesteś w błędzie. Oto kolejne badania naukowe, które dowodzą, że koty kochają ludzi bardziej niż jedzenie. Bardziej niż zabawy i spanie. Zaskoczony?

Koty bardziej niezależne od psów?

Z kolei inne badania, przeprowadzone przez naukowców z Uniwersytetu w Lincoln School of Life Science wskazują, iż koty nie przeżywają tak mocno rozłąki z opiekunem jak psy, ponieważ nie traktują człowieka jako centrum poczucia bezpieczeństwa.

Skąd takie wnioski? Z testu zwanego Ainsworth Strange Situation Test (SST) przeprowadzonego na 20 kotach i ich właścicielach. Test ten stosuje się celem sprawdzenia więzi między dzieckiem a psem, który ma zostać jego opiekunem. Główne mierzone parametry to bezpieczeństwo i przywiązanie.

Koty i ich opiekunów umieszczono w nieznanym im wcześniej środowisku i z obcymi ludźmi. Oceniano długość kontaktu kota z właścicielem, poziom pasywnego zachowania i objawy stresu spowodowane brakiem właściciela. Wnioski naukowców: koty nie odczuwają potrzeby przebywania z właścicielem w sytuacji stresowej. Są bardziej niezależne i samodzielne.

Co na te rewelacje mówią miłośnicy kotów? Że to wierutne bzdury. Dla kociarzy jasnym jest, że koty potrafią kochać równie mocno swoich opiekunów, co psy. I podają mnóstwo przykładów objawu stresu i wręcz depresji u mruczków po utracie opiekunów lub choćby chwilowej rozłące. Koty smutnieją, nie chcą jeść, tracą zainteresowanie otoczeniem, obniża się ich poziom odporności i częściej chorują. A także szukają swojego ukochanego opiekuna.

Mruczki potrafią mocno kochać człowieka, są tylko bardziej powściągliwe w okazywaniu swoich uczuć. A może ostrożniej dobierają obiekty swoich uczuć…

W końcu czy siłę miłości można mierzyć poziomem hormonów? Nawet naukowcy przyznają, że to uczucie to więcej niż chemiczne procesy. To magia.