Rasy kotów, które lepiej znoszą chłodne dni

Jakie rasy kotów są uodpornione na chłód?

Poznajcie koty, które nie będą marznąć na jesiennych spacerach. Nie zapominajmy też o nierasowcach, które też dobrze zniosą niskie temperatury, kiedy wyjdziemy z nimi na zewnątrz (koniecznie na smyczy!).

Kurylski bobtail

Jego znakiem rozpoznawczym jest skrócony ogonek. Krótka kita przypomina pompon. Sierść może być krótka lub długa. Jednak zawsze składa się z trzech części i doskonale zabezpiecza przed chłodem. Koty te wywodzą się z Wysp Kurylskich – to archipelag 56 wysp znajdujący się między należącym do Rosji półwyspem Kamczatka a Hokkaido, najbardziej wysuniętą na północ wyspą Japonii. Na wyspach panuje bardzo surowy klimat subarktyczny. Zimy są mroźne i długie, z dużymi opadami śniegu, latem natomiast przez większość czasu pada deszcz. Do tej pory nie udało się ustalić, jak długo kurylskie bobtaile żyją w tak wymagających warunkach, ale z uwagi na to, że wyjątkowo dobrze sobie w nich radzą, można założyć, że Kuryle są ich domem od bardzo dawna.

Dziki przyjaciel. Choć koty te zawsze żyły na wolności, to bardzo szybko ujawniły się ich wyjątkowe zdolności do życia z człowiekiem i nawiązywania z nim silnej relacji. Bobtaile są doskonałymi przyjaciółmi mimo dzikiego wyglądu i pochodzenia.

Przeczytaj więcej o tej rasie: KOT KURYLSKI BOBTAIL!

Kot syberyjski 

Kot syberyjski to rasa, którą ukształtowały trudne i zmienne warunki klimatyczne środkowej i północnej Rosji. Dzięki temu jest wyjątkowo krzepki, zdrowy i odporny. Doskonale przystosował się do mrozów i wiatrów. Gęste, aż trzywarstwowe futro pokryte jest rodzajem tłustej warstwy, która zapewnia mu wodoodporność. Dzięki niej również się nie kołtuni. Puchaty ogon nie linieje nawet latem, a wrażliwe na mróz uszy porośnięte są wewnątrz kępkami włosów, które chronią je przed niską temperaturą. Piękny kołnierz pod szyją sprawia, że kot przypomina małego lwa. Duże stopy ułatwiają poruszanie się po śniegu i brodzenie w płytkich strumykach, są też dobrze owłosione między palcami. Sprawia to, że kocie łapki nie marzną. To prawdziwy władca zimnej Syberii!

Doceniony łowca. Choć kot syberyjski w swojej ojczyźnie jest powszechnie uważany za pospolitego dachowca, to jednak cieszy się uznaniem i sympatią mieszkańców Rosji. Jego wyjątkowe umiejętności łowieckie ceni się zarówno na wsiach, jak i w miastach.

Przeczytaj więcej o tej rasie: KOT SYBERYJSKI!

Maine coon

Rasa maine coon pochodzi z północnego rejonu Stanów Zjednoczonych. Jej naturalnym środowiskiem jest surowy stan Maine, gdzie średnia temperatura w styczniu wynosi -20°C. Dlatego kot ten porządnie przygotował się na mrozy. Jego futro to prawdziwy skafander na zimę. Mruczek jest doskonale przystosowany do niskich temperatur, wietrznej i śnieżnej aury. Łapy porośnięte sierścią wyglądają, jakby były w skarpetach. Szczególnie ważne jest futro między palcami! Nauszniki w postaci frędzli chronią delikatną i cienką skórę uszu, a puchaty ogon, na którym można siadać, zapobiega odmrożeniom tylnych części ciała. Ponieważ kocia kita jest wyjątkowo długa i puchata, służy również jako kołderka w trakcie snu. Kot śmiało może się nią nakryć.

Koci rekordziści. Wielu przedstawicieli rasy maine coon trafiło do legendarnej Księgi rekordów Guinnessa, m.in. w takich kategoriach jak: największy kot domowy świata, najdłuższy kot domowy świata czy też kot z najdłuższym ogonem.

Przeczytaj więcej o tej rasie: MAINE COON!

Redakcja poleca: 

1. Kiedy na zewnątrz jest za zimno dla kota?

2. Co zrobić, by kotu było ciepło zimą?

Reklama

Kot norweski leśny

Norweski kot leśny jest bardzo starą naturalną rasą, ukształtowaną przez surowy klimat Norwegii. Trudne warunki wyrobiły w nim silną odporność, a natura świetnie przystosowała go do skandynawskich warunków. Jego dwuwarstwowe futerko jest niemal nieprzemakalne oraz mrozoodporne. Jest tak bujne, że znacznie powiększa kota optycznie. Także opuszki łap są solidnie zabezpieczone przed zimnem, kępki włosów rosną nawet między palcami. Co więcej, tylne łapy kota są wyraźnie dłuższe od przednich – umożliwia to mruczkowi pokonywanie dużych dystansów pojedynczym skokiem. A takie umiejętności świetnie sprawdzają się w głębokim śniegu. Jednak największy skarb Norwega to jego bujna kita i rysie pędzelki na uszach, które również chronią przed mrozem.

Bursztynowy skarb. Sierść kota norweskiego sezonowo – a także wraz z wiekiem – potrafi jaśnieć oraz ciemnieć. U tego kota możemy również zobaczyć wyjątkowe umaszczenie, niespotykane u żadnej innej rasy – bursztynowe i jasnobursztynowe.

Przeczytaj więcej o tej rasie: KOT NORWESKI LEŚNY!

Cymric

Cymric jest kuzynem rasy manx. Oba koty pochodzą z Man – niewielkiej wyspy leżącej na Morzu Irlandzkim – i charakteryzują się tym, że mają krótkie ogonki lub w ogóle są ich pozbawione. Cymric różni się od manxa sierścią – jego szata jest długa, jedwabiście gładka i puszysta. Składa się z dwóch warstw i przybiera najróżniejsze odcienie. Cymric może się pochwalić kryzą, portkami, ale najdłuższą sierść ma na brzuszku! Kępki włosów występują też na uszach i między palcami. W końcu na wyspie Man bywa chłodno, mglisto i deszczowo. Przez wiele lat kota nazywano po prostu długowłosym manxem, jednak z czasem przylgnęło do niego słowo „cymric”, co w języku walijskim oznacza „z Walii”. I choć koty te z Walią nie mają nic wspólnego – nazwa się przyjęła i funkcjonuje do dziś.

Królicze skoki. Bardzo silne tylne nogi sprawiają, ze cymric jest jednym z najlepszych skoczków w kocim świecie. Co ciekawe, przednie nogi są znacznie krótsze od tylnych. W związku z taką budową i przez brak ogonka nasz bohater przypomina królika!

Przeczytaj więcej o tej rasie: KOT CYMRIC!

Reklama