Wyobrażanie niewidzialnego. Czy koty mają wyobraźnię i się nią posługują?

Czym jest wyobraźnia?

Jak podaje Wikipedia, wyobraźnia to zdolność do przywoływania i tworzenia w myślach wyobrażeń, które powstają z przechowywanych w pamięci wrażeń, zarejestrowanych przez zmysły. Można nazwać ją rodzajem kreatywności. Według popularnej encyklopedii, wyobraźnią, poza Homo sapiens, obdarzone są także niektóre gatunki zwierząt. Czy w tej grupie znajdują się również koty?

Co siedzi w kociej głowie? Czy koty mają wyobraźnię?

Być może pewnego dnia ludzkość stworzy symulator wizji, które tworzy koci mózg, dzięki któremu dowiemy się, co tak naprawdę siedzi w głowach uroczych mruczków. Póki co pozostają nam nauka, obserwacja, domysły oraz… nasza własna wyobraźnia ;)

Co może podpowiedzieć nam neurobiologia? Mózg kota oraz mózg człowieka pod wieloma względami są do siebie bardzo podobne. Oba posiadają mocno pofałdowaną korę mózgową, a także zbliżony układ płatów. Są niezwykle plastyczne oraz zdolne do regeneracji, która z wiekiem ulega niestety spowolnieniu. W obu znajdują się miejsca przechowywania pamięci zarówno krótko, jak i długotrwałej, a także ośrodki emocji.

Mruczki uczą się przez zabawę i obserwację otoczenia. Tak jak w przypadku człowieka, bardzo ważnych etapem w procesie rozwoju jest dzieciństwo. Aż do 12. tygodnia młode kotki powinny przebywać z mamą, aby w pełni nauczyć się umiejętności społecznych. Poprzez socjalizację z kotką, rodzeństwem, a także człowiekiem rozwija się koci mózg – udowodniono, że jest on większy wtedy, kiedy młode zwierzę ma częsty i przyjazny kontakt z opiekunem. Mruczek staje się wówczas bardziej towarzyski, ciekawski oraz pewny siebie, a także łatwiej się uczy oraz przyswaja i zapamiętuje informacje, tworząc „bazę danych” potrzebną do funkcjonowaniu w dalszym życiu.

Kiedy już porówna się budowę i funkcjonowanie obu mózgów – kota i człowieka – przychodzi na myśl jedno zasadnicze pytanie: jeżeli skomplikowany ludzki mózg posiada umiejętność tworzenia wyobrażonych obrazów, dlaczego tej zdolności miałyby nie posiadać także mózgi pupilów – tak bardzo podobne do naszych?

Zabawy w kotka i myszkę

Chyba każdy opiekun chociaż raz w życiu zastanowił się, co na jego temat wyobraża sobie jego kot. Póki co możemy jedynie bacznie słuchać i obserwować mowę oraz język ciała tego zwierzaka, aby móc zrozumieć jego zachowanie. Możemy także przyglądać się kocim zwyczajom i na podstawie tej obserwacji wnioskować, co aktualnie podpowiada mruczkowi jego wyobraźnia.

Na pewno niejednokrotnie przyglądaliście się dokładnie, jak bawi się wasz pupil. Poprzez rozmaite rozrywki (polowanie na piórko, gonitwa za sznurkiem, piłeczką albo blikiem światła, przyczajanie się i atak z kryjówki itp.) kot nie tylko szkoli umiejętności wytrawnego łowcy, ale także najprawdopodobniej… używa swojej wyobraźni! Nieożywione przedmioty stają się wtedy ofiarami, ale żeby tak mogło się zadziać, mózg zwierzęcia musi podjąć tę grę. Mruczki umieją doskonale zorganizować sobie czas, wymyślając rozmaite zabawy, takie jak zrzucanie piłeczki na podłogę, a następnie polowanie na nią albo dzikie skoki i ucieczki przed czymś, czego nie widzimy.

Co ciekawe, koty potrafią także lokalizować siebie w przestrzeni, słysząc głos swojego opiekuna. Takie zachowanie ma swoje źródło w pierwotnych instynktach, które pomagały w zdobyciu pożywienia na wolności. Rejestrując dźwięki, które wydawała z siebie przyszła zdobycz, zwierzę potrafiło bezbłędnie ocenić jej położenie, po czym je upolować. Słowem, „widziały” ofiarę oczami swojego umysłu. Domowe koty wykorzystują podobne mechanizmy podczas wyimaginowanych pościgów za myszką.

Czy takie umiejętności i zachowania nie są powiązane właśnie z istnieniem kociej wyobraźni?