KOT PERSKI SZYLKRETOWY

Historia

Kot perski to jedna z najstarszych i najbardziej znanych kocich ras. Prawdopodobnie protoplaści persów przybyli do Europy z Bliskiego Wschodu (Iran, dawna Persja) w okresie wypraw krzyżowych. Właściwą rasę wyhodowali jednak Anglicy, krzyżując ze sobą koty bliskowschodnie. Kot perski występuje w ogromnej ilości odmian kolorystycznych. Niektóre organizacje uznają każdy kolor kota kota perskiego za osobną rasę. Tak jest z kotem perskim szylkretowym. Ponieważ szylkretowe umaszczenie powiązane jest z płcią (szylkret to niemal zawsze kotka), kot perski szylkretowy powstaje wskutek krzyżowania różnie umaszczonych kotów perskich.

Wzorzec

Kot perski szylkretowy – persian tortoise cat – Koty egzotyczne i perskie – I kat. FIFe

kod EMS: PER

• Pochodzenie: Iran (Persja), Wielka Brytania
• Charakter: spokojny, łagodny, przyjazny, wesoły
• Wielkość: średniej wielkości
• Waga: 3,5-7 kg
• Wygląd ogólny: dobrze umięśniony, o mocnej budowie i zaokrąglonym ciele
• Głowa: okrągła, masywna i szeroka, z wypukłym czołem; policzki są pełne i okrągłe, broda dobrze rozwinięta, szczęki silne
• Uszy: małe, zaokrąglone na końcach, osadzone nisko nad czołem, porośnięte wewnątrz kępkami sierści
• Oczy: duże, okrągłe, o żywym spojrzeniu, szeroko rozstawione, miedziane lub ciemnopomarańczowe
• Nos: krótki, szeroki, z wyraźnym przełomem
• Tułów: masywny i krępy, z głęboką klatką piersiową i szerokim, muskularnym grzbietem; kończyny dosyć krótkie, o grubej kości; stopy szerokie, okrągłe, obficie owłosione
• Ogon: raczej krótki, ale proporcjonalny do ciała, ma wygląd okazałego pióropusza
• Szata: długa i gęsta, nie wełnista, z obfitym podszerstkiem, dzięki któremu odstaje lekko od ciała; na piersi i karku występuje tzw. lwia grzywa oraz bogate portki na udach
• Maść: szylkretowa – dziedziczona w linii żeńskiej – jest mieszaniną koloru czarnego, rudego i kremowego (gen odpowiedzialny za rozjaśnianie sierści może zmieniać barwę czarną na niebieską). Składa się z umieszczonych na przemian, wyraźnie odcinających się od siebie łatek. Na pyszczku wymagany jest rudy lub kremowy płomień – idealny rysunek zaczyna się od nosa i biegnie w kierunku czoła. Przy maści z dodatkiem bieli większa część okrywy musi być kolorowa. Na części twarzowej znajduje się biała plama w kształcie litery V sięgająca do czoła. Kolor biały przeważa na szyi, piersi i brzuchu. Głowa i grzbiet powinny być przedzielone białym pasem biegnącym przez łopatki i przednie kończyny. Istnieje też maść cieniowana i tzw. muszlowa. W pierwszym przypadku kolor występuje na 1/3 długości włosa, pozostała część jest srebrzystobiała – podobnie jak kryza, pędzelki w uszach, brzuch i spodnia strona ogona. W drugim przypadku kolor jest ograniczony do 1/8 długości włosa.
  Maść może być szylkretowa, niebieskoszylkretowa, czekoladowoszylkretowa, lilowoszylkretowa w wymienionych wyżej wariantach.
• Aktywność: spokojny, zrównoważony, lubi zabawy
• Odporność/podatność na choroby: średnia, kot delikatny, wymagający
• Długość życia: 12-15 lat
• Możliwość zakupu kociaka w Polsce: tak

Charakter

Kot perski szylkretowy jest łagodny, delikatny, o spokojnym temperamencie i zrównoważonym charakterze. Bardzo przywiązuje się do właścicieli, ale nie narzuca swojej obecności i nie jest absorbujący. Sprawia wrażenie nieco niedostępnego, jest dumny i dostojny.

Towarzyski, zgodny i niekonfliktowy, może mieszkać z innymi zwierzętami domowymi. Wydaje się być mało ruchliwy, jednak w rzeczywistości jest wesoły i chętnie się bawi. Nie wykazuje skłonności do wspinania się i jest domatorem.
Nadaje się dla dzieci, ale nie lubi zbytniej natarczywości – zdarza mu się wtedy okazać niezadowolenie, ale nigdy agresję.

Zdrowie

U persów może zdarzać się wrodzona wielotorbielowatość nerek (PKD), wady zgryzu, nadmierne łzawienie oczu, problemy z oddychaniem z powodu skrócenia nosa oraz dziedziczne postępujące zwyrodnienie siatkówki (na szczęście to ostatnie nie prowadzi do ślepoty, jak bywa to u kotów abisyńskich).

Pielęgnacja

Pielęgnacja szaty musi być systematyczna. Trzeba ją wyczesywać przynajmniej co drugi dzień, a codziennie sprawdzać, czy nie tworzą się kołtuny. Oczy mają skłonności do nadmiernego łzawienia, dlatego powinno się je często przemywać. Trzeba też raz na jakiś czas sprawdzać uszy i przycinać pazury.

Wady i zalety

Wady

• bardzo wymagający w pielęgnacji
• możliwa wrodzona wada nerek (PKD)
• możliwe wady zgryzu
• łzawiące oczy wymagają szczególnej uwagi
• nie nadaje się raczej na kota wychodzącego
• łatwo akceptuje inne koty i psy
• sierść łatwo ulega sfilcowaniu

Zalety

• łagodny i miły w obejściu
• spokojny domator
• świetnie sprawdza się w felinoterapii
• nadaje się dla dzieci oraz osób starszych
• może być jedynakiem
• lubi zabawy

Ciekawostki

Najwyżej cenione są osobniki o łatkach mniejszych, ale gęściej rozmieszczonych.