SERENGETI

Wady i zalety rasy serengeti

Wady

• rasa rzadko spotykana
• może silnie wokalizować (spadek po orientalnym przodku)
• ważna jest prawidłowa socjalizacja we wczesnym okresie życia
• absorbujący, jego nadaktywność może być męcząca
• wymaga solidnej porcji codziennych zabaw i gier z opiekunem, w przeciwnym wypadku sam znajdzie sobie zajęcie, niekoniecznie z pożytkiem dla naszych mebli i domowego porządku
• wymagany wysoki drapak i dużo zabawek
• pożądany opiekun, który lubi rozmawiać z kotem
• w obecności małych dzieci powinien towarzyszyć mu dorosły opiekun
• choć lubi otwartą przestrzeń, lepiej trzymać go w domu – z racji ciekawskiego charakteru łatwo może się zgubić lub doznać urazu

Zalety

• kocha wielogodzinne zabawy
• łatwy w pielęgnacji
• akceptuje inne koty i psy
• raczej dla doświadczonego kociarza
• nadaje się na kota niewychodzącego

Zdrowie rasy serengeti

Rasa generalnie zdrowa.

Pielęgnacja

Podobnie jak w przypadku innych krótkowłosych kotów wystarczy przeczesać futerko raz w tygodniu, przyciąć pazurki.

Historia rasy serengeti

Serengeti to stosunkowo nowa rasa kotów powstała poprzez wielokrotne krzyżowanie domowego kota bengalskiego z kotem orientalnym krótkowłosym. Twórcą rasy jest Karen Sausman, hodowczyni z 40-letnim doświadczeniem, która wyhodowała pierwsze Serengeti w Kalifornii w roku 1994. Jej celem było wyhodowanie kota o wyglądzie serwala, lecz bez domieszki krwi dzikich kotów.

Kot Serengeti został uznany jako odrębna rasa tylko przez TICA w 2002 roku. Rasa jest wciąż doskonalona. Obecnie hodowle Serengeti można spotkać w Stanach Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii, Australii, niektórych krajach europejskich oraz w Rosji.

Wzorzec rasy serengeti

Kot Serengeti – Rasy nieuznane przez FIFe

• Pochodzenie: Stany Zjednoczone
• Charakter: otwarty, przyjacielski, pewny siebie
• Wielkość: średniej wielkości; samce nieco większe od samic
• Waga: samica 4-6 kg; samiec 5-7 kg
• Wygląd ogólny: ciało silne i muskularne, smukłe, pełne gracji, wysoko trzymana głowa; sylwetka sprawia wrażenie czujności
• Głowa: zbliżona w zarysie do trójkąta, lekko wydłużona; proporcjonalnie mała w stosunku do tułowia; mocny podbródek, policzki nie powinny być wydatne
• Uszy: bardzo duże, zaokrąglone na końcach, ustawione wysoko i skierowane do przodu; tylna część ucha czarna; nie mogą być zbyt wąskie ani przypominać układem uszu kota orientalnego
• Oczy: duże, okrągłe, jasne, w kolorze złocistym lub bursztynowym; dopuszczalne też jasnozielone i orzechowe; niedopuszczalny kształt migdała
• Nos: stosunkowo szeroki, może być szerszy niż dłuższy, prosty
• Szyja: długa
• Tułów: dobrze umięśniony, wydłużony; bardzo długie kończyny, tylne nie dłuższe od przednich; stopy owalne, średniej wielkości
• Ogon: stosunkowo krótki, idealnie niesięgający barków w pozycji leżącej; niedozwolony zbyt długi
• Szata: krótka, gęsta, miękka i jedwabista
• Maść: żółta do złotej, szara lub srebrna zawsze z czarnymi znaczeniami; wzór na futrze pręgowany lub cętkowany, w kolorze czarnym lub brązowym z jednolicie żółtym lub szarym podszerstkiem, kontrastującym z włosem okrywowym, cętki o wyraźnym zarysie, duże; zdarzają się osobniki melanistyczne (jednolicie czarne)
• Aktywność: bardzo aktywny, lubi zabawy
• Odporność/podatność na choroby: odporny
• Długość życia: 10 lat
• Możliwość zakupu kociaka w Polsce: nie

Ciekawostki o rasie serengeti

Umaszczenie Serengeti dopuszczalne przez TICA to: tabby, srebrzysty, dymny i czarny. Grupa hodowców z Wielkiej Brytanii stara się o uznanie przez TICA także umaszczenia „snow spotted”.