KOT CORNISH REX (REX KORNWALIJSKI)
Cornish rex to prawdziwy pies w kocim futrze! Do tego bardzo nietypowym, będącym efektem naturalnej mutacji. Cornish rex to kot wyjątkowo prosty w pielęgnacji – nie linieje i w zasadzie nie wymaga czesania.
Charakter rasy cornish rex
Cornish rex ma duży temperament, jest wesoły, ciekawski i wszędobylski. Sprawia wrażenie bardzo filigranowego, jednak w rzeczywistości jest silny i energiczny – na pewno nie należy obawiać się o jego kondycję. Jednak z powodu podwyższonej temperatury ciała cornish rex łatwiej się przeziębia, dlatego należy chronić go przed przeciągami i wilgocią.
Cornish rex jest zawsze chętny do zabawy, nadaje się na towarzysza dla starszych dzieci. Odnajdzie się jednak także w domu starszej osoby, o ile zapewni mu ona odpowiednią ilość rozrywek i uwagi. Właściciela obdarza niemal psim przywiązaniem i nie odstępuje go na krok. Uwielbia być głaskany i przytulany. Jest kotem łagodnym, otwartym i kontaktowym, łatwo nawiązującym przyjaźnie także z innymi zwierzętami. Cornish rex lubi gości, od których natychmiast domaga się pieszczot. Z natury jest domatorem, nie musi wychodzić na zewnątrz. Nie lubi samotności i bardzo przeżywa rozłąkę z ludźmi. Jeśli zostaje sam na wiele godzin, cornish rex powinien mieć do towarzystwa innego kota lub psa. Jest też bardzo czysty, szybko uczy się porządku.
Kot rasy cornish rex bardzo szybko się uczy dzięki swojej inteligencji. Dzięki temu odpowiednio zmotywowany bez większych problemów załapie proste sztuczki. Z chęcią rozpracowuje zabawki na inteligencję i korzysta z piłek wypełnianych smakołykami. Podczas zabawy kot rasy cornish rex w ogóle nie używa pazurów.
Wady i zalety rasy cornish rex
Cornish rex – jaki jest? Poznaj jego wady i zalety!
Wady
- nie lubi samotności
- bywa głośny
- ekstremalnie aktywny, potrzebuje ciągłej stymulacji
- potrzebuje solidnej porcji codziennych pieszczot i zabaw z opiekunem
Zalety
- niewymagający w pielęgnacji
- mniej alergizuje, ale nie jest kotem antyalergicznym
- świetny kot rodzinny, kocha zabawy i kocha dzieci
- z łatwością akceptuje psy i koty
- szybko i chętnie się uczy
- preferuje dom niewychodzący
Zdrowie rasy cornish rex
Ze względu na nietypowe futro, koty cornish rex są narażone na przeziębienie. Dlatego szczególnie małe kociaki należy chronić przed przeciągami i wilgocią oraz zapewnić im w domu odpowiednio wysoką temperaturę. Kolejnymi przypadłościami wynikającymi ze specyficznej sierści są dość często pojawiające się w rasie choroby i grzybice skóry. Jest ona także bardziej narażona na mechaniczne podrażnienia i poparzenia słoneczne.
Oprócz skórnych problemów u cornish rexów występuje też kardiomiopatia przerostowa i stopniowy zanik siatkówki. Jest to jednak stosunkowo zdrowa rasa.
Żywienie
Kota tej rasy należy żywić wysokiej jakośki karmą suchą, mokrą, lub suplementowaną dietą BARF. Cornish rex bywa żarłoczny, a ze względu na swoją wysoką aktywność nie jest narażony na otyłość. Mimo to należy mu rozsądnie dawkować pożywienie.
Pielęgnacja
Pielęgnacja kota tej rasy jest bardzo łatwa. Cornish rex nie linieje i w zasadzie nie wymaga czesania. Można przecierać go kawałkiem irchy lub bawełnianej szmatki. Trzeba raz w tygodniu sprawdzać mu uszy i w razie potrzeby przycinać pazury.
Historia rasy cornish rex
Początki rasy cornish rex datuje się na 1950 rok, kiedy to odkryto pierwszego kota o nietypowym wyglądzie – był to efekt spontanicznej mutacji.
Serena, kotka Niny Ennismore, była zwykłą szylkretową „dachówką”. W latach 50. urodziła w miocie pięć kociąt. Cztery z nich wyglądały zwyczajnie, ale piąty kocurek był pokryty falującą, krótką sierścią. Nina nazwała „odmieńca” Kallibunker. Kiedy kocurki dorosły, dało się zauważyć, że oprócz sierści od rodzeństwa odróżnia go także smukła sylwetka, szczupła talia i nietoperzowate uszy.
Próby genetyczne wykazały, że gen odpowiedzialny za niecodzienną mutację jest recesywny i wskazane jest kojarzenie krewniacze. Nina postanowiła przedłużyć tę rasę. W tym celu pokryła Serenę jej nietypowym synem. W miocie urodziły się trzy maluchy z falującą sierścią. Powtórzyła to kilka razy i uzyskała odpowiedni materiał hodowlany. Jednak protoplasta cornish rexów nie żył długo. Jego miejsce zajął jego syn, Poldhu. Posłużył on do dalszego rozwoju rasy. Został ojcem niebieskiej kotki o imieniu Lamorne Cove. Wysłano ją do Stanów Zjednoczonych, gdzie zapoczątkowała amerykańską linię cornish rexów.
Rasę postanowiono nazwać cornish rex ze względu na miejsce, w którym powstała (Kornwalia) oraz sierść, która przypomina futerko królików rasy rex. Uznano ją w Anglii w 1967 roku, a w USA w 1979 roku.
Cornish rex w Polsce
Pierwszy reks kornwalijski pojawił się w Polsce w 1992 roku.
Wzorzec rasy cornish rex
Kot Cornish rex – reks kornwalijski – Koty krótkowłose i somalijskie – III kat. FIFe
kod EMS: CRX
- Pochodzenie: Wielka Brytania
- Charakter: ekstrawertyczny, przyjacielski, inteligentny, uczuciowy, zabawowy, ciekawski.
- Wielkość: mały do średniej wielkości.
- Waga: 2,5-4 kg
- Wygląd ogólny: lekki, szczupły i elegancki, o smukłej sylwetce.
- Głowa: klinowata, średnich rozmiarów, z dobrze zarysowaną brodą.
- Uszy: wysoko osadzone, duże, lekko zaokrąglone na końcach.
- Oczy: owalne, średniej wielkości, dość szeroko rozstawione, w kolorze dostosowanym do umaszczenia.
- Nos: długi i tworzy w profilu linię prostą biegnącą do czoła.
- Tułów: jest średniej długości, muskularny, z dobrze wykształconą klatką piersiową i lekko wysklepionym grzbietem; kończyny długie i szczupłe – tylne nieco dłuższe od przednich; stopy małe i owalne.
- Ogon: długi, cienki i spiczasto zakończony.
- Szata: nie ma twardych włosów okrywowych i składa się z samego podszerstka, przez co jest wyjątkowo miękka i delikatna w dotyku; sierść przylega do ciała i układa się w drobne fale; wąsy i brwi są także skręcone.
- Maść: dopuszczalne wszystkie rodzaje umaszczenia.
- Odporność/podatność na choroby: odporny, choć trzeba chronić go przed chłodem i wilgocią.
- Długość życia: 15-18 lat
- Możliwość zakupu kociaka w Polsce: tak
- Cena kota z rodowodem TICA: 2000-2500 zł
Ciekawostki o rasie cornish rex
Temperatura kota rasy cornish rex jest minimalnie wyższa niż u innych kotów (39 stopni Celsjusza). Odczuwalnie „działa” jak żywy termofor i jest pomocny np. przy schorzeniach reumatycznych.