Wodonercze nie jest samodzielną chorobą – to stan, który może rozwinąć się na skutek niektórych problemów zdrowotnych. Jego bezpośrednią przyczyną jest zwężenie lub całkowita niedrożność moczowodu, lub cewki moczowej, i zatrzymanie moczu we wnętrzu nerki. Duża ilość nagromadzonego w nerce płynu prowadzi do poszerzenia miedniczki nerkowej, a następnie rozerwania i zaniku struktur narządu. W końcowym stadium z nerki zostaje jedynie torebka wypełniona wodnistą treścią. Wodonercze u kota może być jednostronne lub dotyczyć obu nerek zwierzaka. Jakie choroby mogą prowadzić do takiego uszkodzenia nerek? I czy jedynym wyjściem jest usunięcie kotu nerki?
Przyczyny niedrożności moczowodu u kotów
Do zastoju moczu w nerce dojść może w przebiegu kilku chorób – zarówno tych bezpośrednio związanych z układem moczowym, jak i chorób ogólnoustrojowych. Wśród najczęstszych przyczyn wodonercza u kotów wymienia się m.in:
- kamicę nerkową,
- nowotwory układu moczowego,
- urazy nerek,
- choroby prostaty,
- infekcje i zakażenia przebiegające ze stanem zapalnym nerek.
Czynniki te wywołują najczęściej jednostronne wodonercze. Obustronne wodonercze często towarzyszy niedrożności ujścia cewki moczowej uniemożliwiającej odpływ moczu z pęcherza moczowego. Wodonercze u kota może także rozwinąć się na skutek wrodzonych wad anatomicznych – na przykład nieprawidłowego ułożenia moczowodu. Bywa również jednym z rzadkich powikłań po zabiegach chirurgicznych w obrębie jamy brzusznej.
Objawy wodonercza u kota
Jednostronne wodonercze u kota może przez długi czas przebiegać bezobjawowo; tak długo, jak druga nerka zwierzaka jest w stanie przejąć jej funkcję. Objawy pojawiają się wtedy zazwyczaj dopiero w przypadku zaburzenia czynności drugiej nerki. Przypominają objawy przewlekłej choroby nerek i mogą obejmować:
- osłabienie i apatię,
- brak apetytu,
- wymioty,
- częste oddawanie moczu,
- picie większej ilości wody.
Wodonercze obustronne i bezmocz (brak możliwości oddawania moczu) prowadzić będą do ostrej niewydolności nerek i szybko postępującego zatrucia mocznikiem, a następnie do śmierci zwierzęcia.
Rozpoznanie i leczenie wodonercza
W przypadku zaobserwowania u kota objawów mogących wskazywać na problemy z nerkami należy skonsultować się z lekarzem weterynarii. Specjalista dokładnie obejrzy zwierzaka, a następnie zleci wykonanie badań krwi i moczu. Przy podejrzeniu wodonercza konieczna będzie diagnostyka obrazowa – przede wszystkim badania ultrasonograficzne i rentgenowskie jamy brzusznej. W przypadku wodonercza stwierdzić można zmiany w strukturze miąższu nerki, a często także powiększenie zdrowego narządu.
Leczenie wodonercza polega na przywróceniu prawidłowego przepływu moczu z nerek do pęcherza moczowego na przykład za pomocą cewnika lub poprzez wycięcie zwężonego fragmentu moczowodu. We wstępnych stadiach wodonercza istnieje szansa, że część nerki odzyska z czasem prawidłową strukturę. Zazwyczaj jednak leczenie kończy się usunięciem chorego narządu. Natomiast w przypadku wodonercza obustronnego i poważnego uszkodzenia obydwu nerek jedynym wyjściem może być eutanazja pacjenta.
Profilaktyka chorób układu moczowego
Wiele chorób dotyczących nerek i pęcherza przez długi czas nie daje żadnych objawów. Sprawia to, że opiekunowie zgłaszają się na konsultację często dopiero wtedy, gdy stan zwierzaka jest już bardzo poważny. Regularne wykonywanie kotu profilaktycznych badań moczu i badania USG układu moczowego pozwoli na wczesne wykrycie ewentualnej choroby i szybkie wdrożenie skutecznego leczenia.
