Kim jest kot wnętr? I co to takiego – kocie wnętrostwo?

Okazało się, że twój kot to… wnętr? Czym jest kocie wnętrostwo? Czy należy je leczyć? Czy to niebezpieczna przypadłość?

Wnętrostwo to…

Wnętrostwo (łac. Cryptorchidismus) to wada rozwojowa, która może występować u wielu gatunków zwierząt. Mamy z nią do czynienia, gdy jedno lub oba jądra w okresie rozwoju nie zstąpiły do worka mosznowego. Jej skutkiem jest zatem „zatrzymanie” oraz niewłaściwe umieszczenie jednego lub obu jąder.

Rozróżniamy kilka rodzajów wnętrostwa. Dzielimy je ze względu na ilość „zatrzymanych” jąder oraz umiejscowienie wady:

• jednostronne – najczęstsze
• dwustronne – jedynie 10% przypadków
• pachwinowe
• brzuszne
• jądro ekotopowe – gdy jądro zamiast w mosznie umiejscawia się pod skórą między prąciem a kanałem pachwinowym. Najrzadszy przypadek.

Kot wnętr – jak kot staje się wnętrem?

W czasie rozwoju embrionalnego gonady sytuują się w jamie brzusznej, w okolicy doogonowego bieguna nerek. Połączone są za pomocą więzadła, które skraca się w trakcie rozwoju organizmu, a przez to „ściąga” gonady do worka mosznowego. Małe kocurki w momencie narodzin powinny mieć ukończony proces zstępowania jąder. Czasami jednak tak się nie dzieje i do 7-8. miesiąca ich życia nie powinniśmy się tym martwić. Dlaczego? U kocurków zstępowanie jąder jest już ukończone w momencie porodu, ale są one jeszcze małe i miękkie. Mięsień dźwigacz jąder ma tendencję do podnoszenia ich jeszcze w okolicę pachwin. Zjawisko „wędrujących jąder” nie jest na tym wczesnym etapie rozwoju kociaka niczym niebezpiecznym.

Jak rozpoznać wadę?

Diagnozę można postawić dopiero gdy kocurek skończy 7-8 miesięcy. Stawia ją weterynarz i jest w stanie zrobić to podczas badania fizykalnego. Diagnozę potwierdzają badania USG lub testy laboratoryjne o charakterze badań hormonalnych. Charakterystycznym objawem wnętrostwa są brodawki na żołędziach prącia, za wytworzenie których odpowiedzialny jest testosteron.

Czym różni się kot wnętr od zwykłego kota?

Kocur, którego jądra znalazły się poza moszną, nie różni się od kotów nieobciążonych tą wadą. Zachowuje aktywność hormonalną, bo wciąż wytwarza testosteron, ALE: produkowane przez niego plemniki nie są zdolne do zapłodnienia. Dzieje się tak, ponieważ w jamie brzusznej, czyli tam, gdzie zatrzymało się jądro, panuje wyższa temperatura, aniżeli na zewnątrz, a ich kanaliki nasienne mają wyraźnie mniejszą średnicę. W przypadku wnętrostwa jednostronnego zapłodnienie jest możliwe, ponieważ jedno jądro w zupełności sobie z tym radzi.

Niestety wyższa temperatura panująca we wnętrzu organizmu (około 4-5 stopni C) ma negatywny wpływ na jądro. Znacznie zwiększa się prawdopodobieństwo wystąpienia zmian nowotworowych.

Leczenie

Jedyną skuteczną metodą pozbycia się tej wady jest oczywiście kastracja. Wycięcie niewłaściwie umiejscowionych jąder wymagać będzie „otworzenia” pacjenta. W przypadku wnętra, któremu zostało usunięte tylko jedno jądro, ten nadal będzie wykazywał zachowania kota niewykastrowanego. Można praktykować terapię hormonalną w celu ściągnięcia zatrzymanego jądra lub jąder do moszny, ale jest to wskazane jedynie w celu ułatwienia przeprowadzenia zabiegu kastracji.

Na wystąpienie tej wady narażone są wszystkie kocury i, choć nie udowodniono jej genetycznego dziedziczenia, nie jest ono wykluczone. Z tego powodu należy uniemożliwić wnętrowi dalsze rozmnażanie się. Najczęściej wnętrostwo obserwuje się u persów.