Wymarłe rasy kotów – co o nich wiemy?

Kot domowy – jak powstają rasy?

Pochodzenie naszych mruczków chyba nie jest dużą tajemnicą dla kociarzy. 😉 Przypomnijmy tylko: kot domowy został udomowiony przez człowieka około 9500 r. p.n.e., a pochodzi najprawdopodobniej od istniejącego również dziś kota nubijskiego. W Europie dodatkowo krzyżował się ze żbikiem – wszystkie istniejące dziś koty domowe są potomkami tych właśnie gatunków[1].

Jeżeli chodzi o rasy, jest ich 48 (liczba ta zmienia się jednak w zależności od kryteriów przyjętych przez różne „kocie” instytucje – w Polsce obowiązują standardy FIFe oraz Polskiego Związku Felinologicznego). Rasowy kot to taki, który posiada udokumentowany rodowód.

Chociaż istnieją naturalnie powstałe rasy, około 150 lat temu w toku świadomej selekcji hodowlanej człowiek zaczął wykształcać zupełnie nowe, sugerując się wyglądem i temperamentem zwierząt. Nie wszystkie z nich przetrwały do naszych czasów.

Dlaczego zwierzęta wymierają?

Wymieranie poszczególnych ras, a nawet całego gatunku, może mieć bardzo wiele przyczyn. Oczywiście wymarcie jednej rasy nie jest aż tak bardzo „poważnym” zjawiskiem, jak zniknięcie całego gatunku. Z drugiej strony rasy znikają o wiele łatwiej niż gatunki – nie są tak liczebne, a w przypadku kotów domowych rozmnażanie rasowych zwierząt odbywa się najczęściej wyłącznie w hodowlanych warunkach (nie mamy tu na uwadze pseudohodowli). Teoretycznie odtworzenie rasy jest możliwe, w praktyce sprawa nie wygląda już tak bardzo beztrosko.

Zwierzęta wymierają od zarania dziejów. Przyczyną były przede wszystkim brak odpowiedniego przystosowania do warunków środowiska, nagłe zmiany klimatyczne, głód, choroby, drapieżniki, w tym człowiek itd. Przyjrzyjmy się jednak, co było przyczyną wyginięcia kilku kocich ras, które jeszcze do niedawna cieszyły nasze oczy.

Wymarłe rasy kotów

Meksykański bezwłosy kot (bezwłosy kot aztecki)

Ten mały południowoamerykański „sfinks” pojawił się przez naturalną mutację. W XIX wieku w wyniku błędu genetycznego urodził się mruczek bez sierści, który dał początek istnieniu prawdopodobnie pierwszej bezwłosej kociej rasy. Jej hodowla nie trwała jednak zbyt długo z powodu bardzo niskiej liczebności – koty „nagie” z konieczności krzyżowano z „futrzanymi”, licząc na pojawienie się kociąt bez sierści.

Meksykańskie bezwłose koty są owiane legendą o starodawnej azteckiej rasie, której ostatni koci przedstawiciele żyli jeszcze na początku XX wieku. W rzeczywistości terminem tym określano każdego mruczka bez futra – aż do 1931 roku, kiedy to para bezwłosych kociąt przyszła na świat we Francji.

Wymarłe rasy kotów. Oregon rex

W 1955 roku w stanie Oregon ze spontanicznej mutacji pojawił się kot z oryginalną krótką i kręconą sierścią – to właśnie od rodzaju odmiennego futra oraz miejsca pochodzenia powstała nazwa tej krótko istniejącej rasy. Ostatni jej przedstawiciel zniknął w 1972 roku, a przyczyną zniknięcia całej rasy było krzyżowanie przez hodowców wszystkich kotów typu rex (devon rex oraz cornish rex).

Koty oregon rex cechowały się smukłym ciałem, długimi nogami i małymi łapkami oraz głową w kształcie klina o dużych uszach i owalnych oczach. Były bardzo inteligentne i przyjazne – szybko się uczyły oraz dobrze dogadywały z człowiekiem i innymi zwierzętami domowymi.

Wymarłe rasy kotów. Kot khmerski

Ta bardzo rzadka rasa, pochodząca z Indochin, została opisana w 1935 roku. Bywała porównywana do kotów syjamskich, birmańskich oraz persów ze względu na półdługie futro oraz charakterystyczne złoto-brązowe umaszczenie. Kot khmerski wyróżniał się harmonijną budową ciała z długim ogonem oraz okrągłą głową z szerokim nosem, dużymi uszami i lekko skośnymi uszami. Posiadały łagodny charakter oraz były bardzo inteligentne. Co ciekawe, kociaki kota khmerskiego przychodziły na świat zupełnie białe.

Wymarłe rasy kotów. Chantilly/tiffany

Uważana za wymarłą rasa chantilly/tiffany została ponownie odkryta w 1969 roku. Przez kilkadziesiąt lat ta rzadka rasa kotów cieszyła swoim towarzystwem człowieka – niestety od 2015 roku na skutek zlikwidowania wszystkich oficjalnych hodowli jest uważana za prawdopodobnie nieistniejącą.

Koty te charakteryzowały się półdługą gładką sierścią z piękną kryzą u szyi oraz puszystym ogonem, a także posiadały przyjazny temperament. Cechowały się także dużą podatnością na depresję.

[1]https://pl.wikipedia.org/wiki/Kot_domowy