Dwa koty czy jeden? Czy to prawda, że koty potrzebują towarzystwa?

Przed podjęciem decyzji o adopcji pierwszego kota warto na spokojnie zastanowić się, czy nie wziąć od razu dwóch, najlepiej już ze sobą zżytych zwierząt. Późniejsze dokocenie jedynaka może być już dużo trudniejsze – kot żyjący w pojedynkę, bez kontaktu ze swoim gatunkiem, jest często trudnym materiałem do zaprzyjaźnienia z drugim kotem i często nie obywa się bez łapoczynów, obrażania się na właścicieli, odmowy jedzenia i innych tego typu atrakcji.

Oczywiście, istnieją koci jedynacy, żyją i mają się świetnie – wszystko zależy od tego, ile czasu jesteśmy w stanie poświęcić naszemu pupilowi. Jeśli jesteśmy osobami czynnymi zawodowo – rozważmy towarzystwo dla naszego kota, będzie mu zdecydowanie raźniej, kiedy podczas naszej nieobecności nie będzie siedział sam w domu. Puste mieszkanie, brak towarzystwa człowieka i długie godziny, kiedy ciężko pracujemy daleko poza domem – samotny kot zazwyczaj przesypia, by potem stać się aktywnym w nocy, kiedy to my potrzebujemy wypoczynku po ciężkim dniu. Dwa koty zajmują się sobą, więc nie nudzą się, kiedy nas nie ma. To tylko jedna z wielu korzyści posiadania kotów w dwupaku.

Dla zdrowia

Koty żyjące w grupie rzadziej miewają problemy z nadwagą. Samotny kot mniej się rusza, ponadto żaden człowiek nie jest w stanie zapewnić kotu takich zabaw jak jego pobratymiec. Gonitwy, podskoki, zapasy – to wszystko sprawia, że dwa koty są bardziej aktywne niż jeden. Człowiek, nawet jeśli będzie się bardzo starał, nie zastąpi kotu towarzystwa drugiego kota. Jeśli twierdzisz, że Tobie się to uda – spróbuj poskakać z kotem po firance.

Dla rozwoju

Koty są zwierzętami kolonialnymi – obalić należy mit, że kot jest typem samotnika. Gdyby tak było, unikałby kontaktów z innymi kotami, tymczasem jest wręcz odwrotnie. Dobrze zsocjalizowany kot będzie garnął do drugiego kota. Dlatego tak ważnym jest, by nie zabierać kociąt od matki wcześniej, niż przed ukończeniem przez malce 3 miesiąca życia – kociaki uczą się przez pierwsze miesiące życia w społeczeństwie – zabrany wcześniej kociak jest często tych umiejętności pozbawiony, źle zsocjalizowany, a co za tym idzie, trudniejszy w życiu także dla ludzi.

Obserwowanie dwóch kotów bawiących się razem, przytulających i myjących powinien nam od razu odpowiedzieć na to pytanie, czy kot potrzebuje towarzystwa drugiego kota. Czy którykolwiek z właścicieli będzie w stanie zastąpić mu kociego pobratymca?

Dla domu

Dom, nasza oaza spokoju. Miejsce, w którym po ciężkim dniu w pracy chcemy odpocząć w miłej atmosferze. Tymczasem kot jedynak po naszym powrocie nie chce dać nam spokoju, do tego odkrywamy kolejną zniszczoną rzecz, na której nasz kot wyładowywał energię podczas naszej nieobecności. Ratunek? Oczywiście drugi kot.

Uwierzcie, dwa koty dużo chętniej zajmą się sobą niż naszymi meblami. Oczywiście, koty to zwierzęta niezwykle ciekawskie, więc nie łudźmy się, że adopcja dwóch kotów sprawi, że nic w naszym otoczeniu nie ulegnie destrukcji. Ulegnie, ale w dużo mniejszym stopniu. Kot będzie wolał rozładowywać energię podczas zapasów i gonitw z drugim kotem, niż bezsensownie zrzucać wazoniki z półek, czy też polować na nasze nogi wystające spod koca, kiedy to właśnie ucinamy sobie poobiednią drzemkę.

Pieniądze i miejsce

Czy aby na pewno stać mnie na dwa koty? Nie oszukujmy się: dwa koty będą kosztować więcej niż jeden – ale niewiele więcej. Poza podwójnymi wydatkami u weterynarza, codzienne rachunki nie będą o wiele wyższe. Żwirku nie zużywa się dużo więcej, a jedzenie przestaje być marnowane. Jedynacy grymaszą, więc dużo jedzenia po prostu idzie do kosza, dwa koty zazwyczaj nie mają na to czasu, wiedzą, że jeśli miski nie opróżnią, może zrobić to ten drugi.

Czy mam miejsce dla dwóch kotów, przecież mieszkam w kawalerce… Co z tego? Jeśli masz miejsce dla jednego, masz też miejsce dla dwóch. Pamiętaj, że kot to nie koń, ma inne pojęcie przestrzeni, dla niego miejsce do życia to nie tylko podłoga, ale także szafki, skrytki, parapety. Bardzo prosto jest powiększyć kocią przestrzeń do życia kupując drapak lub budując system kocich półek na ścianach. Tutaj ogranicza nas tylko nasza własna wyobraźnia.

A może jednak jeden…

Jeśli spędzasz ze swoim kotem minimum 4 godziny dziennie na intensywnej zabawie, wspólnym leżakowaniu, myciu się, przytulaniu, zapasach, gonitwach, podskakiwaniu. Jeśli łazisz z nim po szafkach, wskakujesz na parapet, bawisz się w chowanego za zasłoną. Jeśli wspólnie „szczekacie” do ptaków lub płatków śniegu za oknem. Jeśli razem wylegujecie się w słońcu na zabezpieczonym balkonie. Jeśli razem mordujecie sztuczną mysz, to możesz ze spokojem sumienia posiadać kota jedynaka. W innym przypadku rozważ adopcję drugiego kota, lub jeszcze lepiej – dwóch od razu.

Autor: mag