Sierść kota powinna być puszysta, lśniąca i przede wszystkim zdrowa. Do czesania należy przyzwyczajać już małe kociaki. Ich włos nie jest zbyt długi, więc zabieg nie sprawia maluchowi przykrości, a w przyszłości bardzo ułatwi codzienną pielęgnację. Jeśli połączymy czesanie z zabawą i pieszczotami może stać się ono dla kota przyjemnością.
Persy
Ich pielęgnacja jest najbardziej pracochłonna. Persy trzymane w domu linieją przez cały rok. Wymagają codziennie co najmniej półgodzinnego szczotkowania. Niezbędny jest specjalistyczny sprzęt:
- grzebień z rzadkimi, długimi metalowymi zębami;
- grzebyczek z gęstymi, krótkimi zębami;
- specjalna szczoteczka z metalowymi, lekko zakrzywionymi delikatnymi i sprężystymi drucikami osadzonymi w elastycznej gumie;
- szczotka z twardego włosia.
Podstawowym zabiegiem jest rozczesywanie. Do tego celu używamy grzebienia o rzadkich, długich zębach. Kołtuny próbujemy rozplątać palcami (wycinanie to ostateczność, niedopuszczalna w przypadku kotów wystawowych!). Gdy po sierści kota grzebień będzie przesuwał się bez problemu, zamieniamy go na bardziej gęsty – taki, który usunie martwe włosy.
Czesanie zaczynamy od grzbietu, nie zapominając o bokach, brzuchu, łapach i głowie. Persy mocno kołtunią się pod pachami i w pachwinach, stąd szczególnie trzeba zadbać o te miejsca. Wyczesujemy zarówno z włosem jak i pod włos.
Kolejną czynnością podczas pielęgnacji persa powinno być popudrowanie futra specjalnym talkiem (dostępnym w sklepach zoologicznych), albo delikatnym pudrem dla niemowląt. Posypujemy korpus, ogon, kryzę na szyi, łapy, brzuch i pachwiny. Nadmiar proszku strzepujemy. Po chwili wyczesujemy bardzo dokładnie gęstym grzebieniem a następnie włosianą szczotką. Zabieg ten czyni futerko bardziej puszystym, mniej podatnym na kołtunienie, przewietrza i oczyszcza.
Ogon przeczesujemy delikatnie, grzebieniem o długich zębach. Paradoksalnie ta wspaniała ozdoba kotów perskich wymaga najmniej zabiegów. Jedyny problemjaki może się pojawić to przetłuszczenie u nasady ogona, gdzie znajdują się gruczoły łojowe. W takim przypadku trzeba to miejsce umyć ciepłą wodą z dodatkiem szamponu dla kotów lub delikatnego szamponu dla dzieci. Potem mocno zapudrować, a po kilku godzinach wyczesać.
Sierść kota krótkowłosego
Pod względem pielęgnacji futra są znacznie mniej czasochłonne. Wystarczy raz w tygodniu gęstym grzebieniem i włosianą szczotką wyczesywać im martwy włos, a szczotką usuwać kurz. W przypadku reksów (devon rex) można zamiast włosianej szczotki użyć gumowej. Reksy mają bardzo krótką i delikatną sierść, trzeba uważać, żeby ich nie zadrapać.
Sierść kota długowłosego
Koty z długowłosą sierścią wymagają więcej pracy niż koty krótkowłose, ale zdecydowanie mniej niż persy. Mają gładkie, jedwabiste futra, które nie kołtunią się tak szybko jak u persów. Potrzebują porządnego wyczesywania (grzebieniem i szczotką) dwa razy w tygodniu ze szczególnym zwróceniem uwagi na „portki”, pachwiny i kryzę. Maine coony i koty norweskie leśne ze względu na grubość futra powinny być czesane częściej.
