Rudy kot jest wyjątkowy! Sprawdź dlaczego...

Rudy kot przypominający komiksowego, znanego z popkultury Garfielda to marzenie niejednego miłośnika tych zwierząt. Ci, którzy mają szczęście mieszkać z rudzielcami, podziwiają ich przepiękne futerka i zachwalają ich unikalne osobowości. Nie można zaprzeczyć, że pomarańczowe mruczki cieszą się ogromną popularnością. I skrywają sporo ciekawych tajemnic... Czas poznać niektóre z nich!

Ruda kotka i rudy kot. Czy kolor kociej sierści zależy od płci?

Kolor sierści kota jest ściśle związany z płcią – podobne zależności występują w naturze jedynie w przypadku chomików. Jak zapewne pamiętasz z biologii, ssaki mają dwa chromosomy, które określają ich płeć:

• XX dla kobiet,
• XY dla mężczyzn. 

Kotka otrzymuje jeden chromosom X od mamy i jeden X od taty, natomiast kot jeden z chromosomów X od matki i Y od ojca.

Gen odpowiedzialny za rudy kolor sierści znajduje się w jednym z chromosomów X. Czarna lub ruda sierść u kotów jest wynikiem działania genu ulokowanego na chromosomie X. Kotka ma dwa takie chromosomy, kocur – tylko jeden. Więc jeśli ten jedyny X kota niesie rudy gen, to kot z pewnością będzie rudy. Jednak żeby kotka była ruda, musi na obu X mieć rudy gen, co jest o wiele mniej prawdopodobne. Jeśli zaś na jednym X ma rudy gen, a na innym czarny, to barwa jej sierści będzie czarno-ruda.

Trudne dziedziczenie rudych genów

Rudy kocur swój ryży gen w chromosomie X przekaże wszystkim swoim córkom, ale synom już nie! Męscy potomkowie otrzymują od ojca chromosom Y bez genów odpowiedzialnych za kolory. Jednak aby kotka urodziła się z rudym futerkiem, musi otrzymać rude geny zarówno od ojca, jak i od matki.

Całkowicie rude mogą być kocięta pochodzące od rudego kota i rudej kotki. Jak można się spodziewać, jest to raczej rzadkie zjawisko bez ingerencji człowieka. Jednak w tym konkretnym przypadku ryży kolor jest niemal stuprocentowy. W sytuacji, gdy łączą się ze sobą rudy kot i trikolorka, również mogą urodzić się rude kociaki, w tym także dziewczynki. Jednak choć teoretycznie jest to możliwe, to w naturze zdarza się niezwykle rzadko.

Trudność w przekazywaniu rudego genu sprawia, że po pierwsze mamy mało rudych kotów, a ponieważ jeszcze trudniej, aby rude były dziewczynki, rudzielcami zazwyczaj są chłopaki. Jeśli jednak ruda kotka spodziewa się młodych, to z pewnością przekaże im swoją wyjątkową barwę.

Nie każdy musi być specjalistą w zakresie genetyki, więc na koniec przyda nam się proste podsumowanie: większość rudych kotów, bo aż około 80 proc., to… kocurki. Samiczki odziedziczą rude futro wtedy, gdy dostaną jeden rudy gen X od mamy i jeden rudy gen X od taty – a więc wtedy, gdy rodzice będą rudzi. W innych przypadkach prawdopodobieństwo jest o wiele niższe. Nie wystarczy sam rudy tata, natomiast może wystarczyć ruda kotka. Kocięta rudej mamy  będą rude, niezależnie od koloru ich ojca. I najważniejsze: rude koty, a tym bardziej kotki to naszym zdaniem jeden z cudów świata!

Każdy rudy kot to pręgusek

Może mieć odcień pomarańczy, marchewki czy zachodzącego słońca, ale na jego futerko zawsze uda się zlokalizować pręgi! Bywają wyraźne niczym u tygrysa lub ledwo widoczne, ale są – na próżno szukać rudego kota, który nie miałby znaczeń. Nie każdy pręgusek jest rudzielcem, ale każdy rudzielec jest pręguskiem.

Błogosławione (?) „M”

Znakiem rozpoznawczym rudzielców jest – oprócz ognistej sierści – charakterystyczne „M” na głowie, zlokalizowane zaraz powyżej oczu. Skąd się tam wzięło? Najprawdopodobniej jest to element kamuflażu, umożliwiający kotu skuteczne ukrywanie się w naturalnym środowisku. Jest on jednym z elementów pręgowania.

 Tyle nauka, ale jest jeszcze jedno, nieco bardziej interesujące „wyjaśnienie”. Według jednej z legend rudy kot miał utulać do snu małego Jezusa, gdy nie mógł zasnąć – ogrzewał je swoim puszystym ciałkiem i mruczał mu do ucha. Maryja była tak wdzięczna zwierzakowi, że pocałowała go w czoło, zostawiając rysunek na futrze przypominający literkę „M”.

Reklama

Rozgadany ryży

Wśród kociarzy od dawna funkcjonują teorie przypisujące konkretne cechy charakteru określonym kolorom futerka. Niewykluczone, że coś jest na rzeczy – opiekunowie rudzielców zgodnie twierdzą, że koty o tym umaszczeniu są wyjątkowo sprytne, towarzyskie i gadatliwe. Mówią dużo i chętnie, wydając z siebie różnorodne dźwięki – miauczą, skrzeczą, trylują…

Nie jest jednak prawdą krzywdzący osąd, że rudy kolor sierści determinuje złośliwy charakter kota. W rzeczywistości jest to stereotyp, bo koty z zasady nie są złośliwe, na co wskazują też wyniki badań. Gen rudości niesiony przez samca nie wpływa w żaden sposób na różnice w charakterze!

Łakome niczym Garfield

Mówi się, że koty o rudym umaszczeniu to prawdziwi smakosze – lubią sobie dużo i smacznie podjeść. Jednocześnie często zdradzają tendencje do lenistwa, co w połączeniu z dużym apetytem może skutkować nadprogramowymi kilogramami. Dlatego lepiej uważać. Wszyscy pamiętamy specyficzną postać Garfielda – miłośnika lasagne… W twoim domu mieszka rudy kot? Zatem na wszelki wypadek pilnuj jego wagi!

Wesołe pieguski

U wielu rudzielców z wiekiem często pojawiają się tzw. plamy soczewicowate (zwane też lentigo) – przebarwienia przypominające ludzkie piegi. Zwykle są zlokalizowane na nosie, dziąsłach i małżowinach usznych. Są efektem niegroźnego rozrostu melanocytów występujących w naskórku i błonach śluzowych – nie mają związku ze słońcem, to kwestia genetyki. Więcej na temat kocich piegów przeczytasz TUTAJ.

Współautorka: Agata Kufel

Reklama