Te koty możesz spotkać na wakacjach za granicą!

Rasy kotów, które możesz spotkać na wakacjach

Kot egipski mau

Egipt to fantastyczny kierunek na wa­kacje! Najpiękniejsze rafy koralowe, gwarancja pogody, a lista zabytków do zwiedzenia zdaje się nie mieć końca. Egipt to także kraj kotów. Kiedyś i dziś. W starożytnym Egipcie kota otaczano szczególną czcią. Nic dziwnego, kraj ten był spichlerzem świata śródziemno­morskiego, a kot strzegł zbiorów przed gryzoniami. Zwierzaki te miały też zna­czenie symboliczne i duchowe. Uważa się, że potomkami starożytnych kotów jest właśnie kot egipski mau. Być może to dziadek wszystkich dzisiejszych mrucz­ków! Nazwa „mau” pochodzi od egipskie­go słowa oznaczającego po prostu „kot”. To właśnie tym mruczkom stawiano pomniki, przedstawiano je na hierogli­fach, a nawet mumifikowano. Traktowano je jak małe bóstwa!

Kot tajski

Tajlandia jest jednym z najpopu­larniejszych kierunków na egzo­tyczne wakacje. Niebiańskie plaże, orientalna kultura – niektórzy mówią, że to prawdziwy raj na ziemi. Jeżeli masz takie szczęście i wybierasz się na wakacje do tego azjatyckiego królestwa, przygotuj się na wiele spotkań z kotami. Z Tajlan­dii pochodzi kilka ras, ale najbardziej tajlandzki jest chyba kot tajski. Dlaczego? Koty tajskie mają przypominać dawne koty syjamskie, które również pochodzą z tego rejonu. Wygląd syjamów został jed­nak bardzo zmieniony przez hodowców. Nie wszystkim się to spodobało. Posta­nowiono, że warto powrócić do syjamów „starego typu”. Tak powstała nowa-stara rasa, wzorowana na syjamskich pradziad­kach. By odróżnić ją od syjama, dano jej nazwę: kot tajski.

Kot kartuski

Są takie kraje, które po prostu trzeba odwiedzić. Należy do nich między innymi Francja. A wakacje w Europie to doskonały plan! Najsłynniejsza wieża świata – Eiffla, Lazurowe Wybrzeże, dostarczający wrażeń Disneyland. Przy okazji pobytu w stolicy szyku można poznać niesamowitą naturalną kocią rasę. Kot kartuski (chartreux) to narodowa rasa Francji. Ten niesamowity mruczek z wyglądu przypomina kota brytyjskiego zmieszanego z rosyjskim niebieskim. Wyróżniają go: okrągły pyszczek, złote oczy, niebieska sierść w dotyku przy­pominająca wełnę – i to właśnie wełnie zawdzięcza swoją nazwę. O początkach rasy kartuskiej opowiada wiele legend. Zdaje się jednak, że te mruczki stanowiły towarzystwo dla zakonników i pełniły niegdyś rolę stróżów w klasztorach.

Turecka angora

Ojczyzną tego pięknego białego puszka jest Turcja. Mówi się, że kraj ten to koci raj na ziemi. Mieszkańcy cenią i szanują mruczki, dbają o wszyst­kie. Dokarmiają je, zaopatrują w świeżą wodę. Nigdy ich nie krzywdzą. Choć ango­ra turecka wygląda niczym dostojny kot królewski, to w Turcji jest to zwyczajny dachowiec. I choć zwyczajny, to kochany. Uznaje się go za skarb narodowy! Salono­wych wygód ten mruczek dostąpił jednak dopiero wtedy, gdy wiele, wiele lat temu trafił do Europy i stał się ulubieńcem arystokratów. Jak się okazuje, turecka angora jest kotem, od którego wywodzi się jedna z najsłynniejszych ras – kot perski. A co jeszcze ciekawsze, niektórzy naukowcy uważają, że jest to też jedna z najstarszych kocich ras świata. Kto wie – może nawet najstarsza?

Japoński bobtail

W Japonii również bardzo ceni się mruczki. Japoński bobtail to stara tamtejsza rasa. Charak­terystyczną cechą tego kota jest jego naturalnie kikutowaty ogonek. Stąd się wzięła nazwa tej rasy: „bobtail”, oznacza­jąca obcięty ogon. Japoński bobtail stał się pierwowzorem maneki–neko, czyli „kota powitalnego”, którego figurki stoją w każdych japońskich drzwiach. Mają one przynosić szczęście, a także swoją unie­sioną łapką zapraszać gości czy klientów do środka. Wiele zależy od barwy maneki –neko. Złoty kolor sprowadza bogactwo, niebieski lub zielony sprzyja powodzeniu w nauce, różowy i czerwony dotyczą uczuć. Najrzadszy i najbardziej kultowy maneki–neko ma trzy kolory: jest czarno­-rudo-biały. Zapewnia ponoć szczególnie dużo szczęścia i bogactwa.