KOT SFINKS PETERSBURSKI (PETERBALD)

Charakter rasy sfinks petersburski

Peterbald stanowi część ciała swojego opiekuna – czyli jest tak zwanym ogonem człowieka. Budzisz się – tuż nad swoją twarzą widzisz kota. Jesz – robisz to w towarzystwie kota. Wieszasz pranie – kot ugniata swoimi łapkami nierozwieszoną cześć garderoby. Wbijasz gwoździe i wiercisz dziury w ścianie – kot pilnując wiertarki spogląda z zaciekawieniem majsterkowicza jak pracuje młotek…

Osoba decydująca się na kota rasy sfinks petersburski musi być świadoma tego, że decyduje się na dziecko – jeśli nie pierwsze, to na pewno kolejne. Silna potrzeba przebywania blisko właściciela sprawia, że peterbald zaczyna przypominać psa z charakteru, pozostając jednocześnie kotem z wyglądu.

Czasami słyszy się, że sfinks petersburski to rasa dla niezdecydowanych. Gdy żona marzy o kocie, zaś marzeniem męża jest pies – to kompromisem staje się wówczas dziwnie wyglądający stwór, którego psia lojalność i kocia delikatność czynią go od razu pełnoprawnym członkiem rodziny.

Peterbald, poprzez swoje nietuzinkowe cechy charakteru zapisane w genach sprawia, że staje się najwspanialszym przyjacielem rodziny – kumplem na czterech łapach. Wrodzona inteligencja rasy sfinks petersburski, niezwykle łagodne usposobienie i „dziwaczność” wyglądu powoduje, że osoba nieprzynależąca dotychczas do żadnego związku czy organizacji – zaczyna marzyć o przystąpieniu do grona sfinksomaniaków.

Kot rasy sfinks petersburski może mieszkać z innymi kotami, najlepiej równie aktywnymi, co on. Peterbald dobrze dogaduje się także z psami i stanowi dobre towarzystwo zabaw dla nieco starszych dzieci. Potrzebuje dużo zainteresowania ze strony opiekuna, dlatego nie odnajdzie się w domu samotnej, zapracowanej i często nieobecnej osoby.

Wady i zalety rasy sfinks petersburski

Sfinks petersburski – jaki jest? Poznaj jego wady i zalety!

Wady

• wymagający – należy dbać o właściwą temperaturę w domu, chronić przed zimnem, wilgocią i przeciągami
• nie lubi samotności
• najlepiej czuje się wśród ludzi i innych kotów (najlepiej również rasy sfinks petersburski)
• bywa ekstremalnie aktywny
• bardziej narażony na wypadki

Zalety

• nietuzinkowy charakter
• łagodność i brak agresji
• bardzo silnie związany z człowiekiem
• bardzo inteligentny
• szybko się uczy
• pogodny i wesoły z natury
• może być kotem wyłącznie trzymanym w mieszkaniu, ale może też wychodzić na spacery w ciepłe dni – wyłącznie pod kontrolą

Zdrowie rasy sfinks petersburski

Podobnie jak inne rasy z grupy orientów, sfinks petersburski narażony jest na wadę genetyczną – postępujące zwyrodnienie siatkówki PRA (Progressive Retinal Atrophy), inaczej PRD (Progressive Retinal Degeneration). Chore koty nie powinny być dopuszczane do rozrodu, aby nie przenosić choroby dalej na potomstwo.

Z uwagi na niemal bezwłosą skórę u rasy sfinks petersburski, koty te należy chronić przed chłodem, wilgocią i wysokimi temperaturami.

Żywienie

Kot rasy sfinks petersburski potrzebuje wysokiej jakości diety, która dostarczy mu odpowiedniej porcji białka i tłuszczów zwierzęcych. W żywieniu peterbaldów sprawdzają się zarówno karmy mokre i suche, jak i dieta BARF. W przypadku, gdy zdecydujemy się na samodzielne przygotowywanie posiłków, musimy pamiętać o ich odpowiedniej suplementacji. Niezwykle energiczne sfinksy rzadko cierpią na nadwagę i z reguły mają dość dobry apetyt.

Pielęgnacja

Choć przy kotach bezwłosych nie ma obowiązku pielęgnacji sierści, to  konieczne jest dbanie o narażoną na przesuszenia skórę. Najlepiej do nawilżania delikatnej skóry Peterbalda sprawdzają się preparaty weterynaryjne zawierające w składzie lanolinę.

W zasadzie sfinks petersburski sam doskonale dba o swoją higienę. Pomoc człowieka bywa jednak nieoceniona podczas czyszczenia ich niemałych uszu gromadzących brązową, ochronną wydzielinę, nadmiar której należy usuwać.

Decydując się na rasę sfinks petersburski – decydujesz się również na to, by okres zimowy w domu zamienił się w lato. Temperatura, w jakiej Peterbaldy czują się komfortowo, to 23-25 stopni Celsjusza. Owszem, można wybrać łatwiejszą drogę pozostawiając niższą temperaturę w domu i np. ubierać koty w sweterki, sukienki i golfiki, by choć trochę stworzyć im komfort ciepła.  Ale czy przebieranie czworonożnych istot, przebywających w domu, jest tak naprawdę dla nich komfortem?

W sweterku, czy bez – zima i tak bywa okrutna dla Peterbaldów. Większość wiosennego i letniego czasu, poświęcają bowiem na radosnych gonitwach, polowaniach na motyle i wylegiwaniu się na trawce w przydomowym ogródku. Zima zupełnie im to uniemożliwia.

Historia rasy sfinks petersburski

Mówi się, że nic w życiu nie udało się Rosjanom bardziej niż mocna wódka, kot syberyjski, niebieski i Peterbald. Rasa sfinks petersburski powstała w Sankt Petersburgu w 1994 roku  w wyniku  eksperymentalnego krycia orientalnej kotki imieniu Radma von Jagerhov (światowej Championki krótkowłosej) z bezwłosym sfinksem dońskim (Don Sphynx) o imieniu Afinogen Mith. Pierwsze dwa mioty stanowiły 4 kocięta: Mandarin, Muscat,  Nezhenka  i Nokturn z Murino. To właśnie od tych czterech kotów wywodzą się linie wszystkich Peterbaldów.

W chwili obecnej rasa sfinks petersburski rozwija się w kierunku nowoczesnego typu orientalnego i syjamskiego, dla której charakterystycznymi cechami stały się np. wydłużony pyszczek, głowa w kształcie klina z dużymi i jednocześnie szerokimi u podstawy uszami. Koty te, z ciałem delikatnym i smukłym na długich i szczupłych, ale mocnych kończynach, zakończonych filigranowymi łapkami o długich palcach – stały się ikoną kociej elegancji i gracji.

Sfinks petersburski w Polsce

Sfinks petersburski to rasa wciąż rzadko spotykana w Polsce. Jednak liczba hodowli tych niezwykłych kotów wciąż rośnie, dlatego znalezienie kociaka peterbalda nie będzie zbyt trudne.

Wzorzec rasy sfinks petersburski

Sfinks petersburski – Peterbald – Koty syjamskie i orientalne – IV kat. wg FIFe

kod EMS: PEB

• Pochodzenie: Rosja
• Charakter: przyjacielski, silnie związany z człowiekiem, inteligentny, ciekawski
• Wielkość: średniej wielkości
• Waga: 2-3,5 kg
• Głowa: wydłużona o prostym profilu; czoło lekko spłaszczone
• Uszy: duże, ustawione wysoko na głowie
• Oczy: w kształcie ostro zarysowanych migdałów, koloru miodowego, zielonozłotego lub niebieskiego – u colorpointa
• Nos: długi i prosty, bez stopu
• Tułów: smukły, wydłużony; długie i cienkie kończyny z długimi palcami
• Ogon: długi i cienki
• Sierść: preferowany całkowity brak owłosienia; u kotów owłosionych włosy na tułowiu nie powinny przekraczać 2mm długości; na skórze zmarszczki – głównie w okolicy pyszczka, pomiędzy uszami i dookoła nasad łap
• Maść: dozwolone wszystkie kolory i odmiany
• Odporność/podatność na choroby: dość odporny, należy chronić przed zimnem, słońcem i wilgocią
• Długość życia: 15-18 lat
• Możliwość zakupu kociaka w Polsce: tak
• Cena kota z rodowodem: 3500-8000 zł

Ciekawostki o rasie sfinks petersburski

Sfinksy petersburskie różnią się wyglądem z powodu różnego typu owłosienia:

• bezwłose (hairless/bald) – całkowicie pozbawione sierści, której brak odsłania gumową, o wrażeniu lepkości, ale niezwykle miłą i ciepłą  w dotyku skórę
• welurowe (flock) – skóra w dotyku  przypomina aksamit lub skórkę brzoskwini
• brush – z gęstym, sztywnym, szorstkim włosem.

Choć co raz częściej można spotkać piękne Peterbaldy pokryte sierścią, to nadal pożądaną cechą rasy sfinks petersburski jest jej brak. Przez częste krzyżówki z kotami orientalnymi i syjamskimi, Peterbaldy stopniowo pozbawiane są genu odpowiadającego za ich „nagość”, stąd też bezwłosy sfinks petersburski staje się unikatem.

Temperatura ciała sfinksa to około 39,5 stopnia. Gdy człowiek jest w stanie podzielić się z Peterbaldem kawałkiem łóżka sypialnianego, wówczas – biorąc pod uwagę temperaturę ciała tego kota – może on posłużyć jako termofor dla zmarzluchów. A mając już dwa takie energetyczne koty, łóżko na pewno zamieni się w mruczący stereo grzejnik.

U kotów tej rasy występuje wyraźny dymorfizm płciowy – kocury są znacznie większe od kotek.

Mimo dużego podobieństwa Peterbalda do sfinksa kanadyjskiego, są to zupełnie inne rasy. Badania genetyczne potwierdziły, iż brak owłosienia wywołany jest u tych ras przez inne geny. Brak owłosienia u Peterbalda jest wywołany przez ten sam gen co u sfinksa dońskiego, ale koty te wyraźnie różnią się budową ciała.

W opisie rasy wykorzystano materiały za zgodą Marty Kołodzińskiej, hodowla Merkaba*PL