Fascynujące fakty o kocich rasach – jakie sekrety skrywa maine coon?

Przyjaźń z kotem niesie ze sobą jedno ryzyko… Dzięki niej możemy stać się lepszymi ludźmi 🙂 A akurat kot maine coon jest do nawiązywania przyjaźni pierwszy! Wiemy, że nawet najmniejszy kot stanowi arcydzieło. Duży maine coon to zatem… wielkie arcydzieło! Jaki jest kot maine coon i za co go tak kochamy?

1. Kot czy szop?

Istnieje bardzo wiele legend, które tłumaczą powstanie tych wspaniałych kotów. Jednak najciekawsza z nich upatruje początków rasy w skrzyżowaniu kota domowego z… szopem praczem. Zwierzęta te łączy podobne umaszczenie, puszystość ogona, a nawet upodobanie do wody i wspinaczek. Badania genetyczne obaliły jednak tę hipotezę i z szopa pozostał majkunowi tylko drugi człon nazwy. Coon od angielskiego „raccoon” – co oznacza właśnie szopa pracza.

2. Kot czy pies?

Jaki jest kot maine coon? To zdecydowanie „psia rasa”. Co to oznacza? Że koty te wykazują wiele cech podobnych do psiego charakteru. Są niezwykle mocno związane z opiekunami i nie są tak niezależne, jak inne koty. Dużo łatwiej im zaakceptować zmianę otoczenia, byleby opiekun pozostał ten sam. Bardziej przywiązują się do niego, aniżeli do miejsca. Lubią podróżować i dość łatwo uczą się spacerowania na smyczy oraz aportowania. Są kocim odpowiednikiem labradorów – prawdziwe wielkie koty rodzinne. Jednak mimo tak wielu psich cech wciąż pozostają typowymi kotami.

3. Kot farmerski

Maine coon to typowy Jankes. Uważany jest za najstarszą naturalną kocią rasę z Ameryki Północnej. Pochodzi ze stanu Maine (jak sama nazwa wskazuje) i do dziś jest jego symbolem. Przez wiele lat, nieznany światu, zajmował się swoimi farmerskimi obowiązkami. Żył na zewnątrz, chronił zapasy przed szkodnikami. W II połowie XIX wieku, czyli na długo przed oficjalnym uznaniem rasy, koty te gościły na amerykańskich pokazach, organizowanych podczas rolniczych festynów.

4. Kot maine coon na skraju wymarcia

Druga połowa XIX wieku to prawdziwy „maine boom”. Ze szczytu zrzucił jednak maine coona importowany pers, na którego punkcie głowę straciło wielu Amerykanów. Popularność amerykańskich mruczków spadła na tyle, że w 1959 r. ogłoszono ich wymarcie. Rasę jednak uratowano, a to głównie za zasługą hodowczyni Ethelyn Whittlemore. Trudno nam sobie wyobrazić, że mogłoby ich już nie być.

5. Skarb w postaci ogona

Choć kot maine coon ma wiele zachwycających atrybutów, to ogon zdaje się najważniejszym z nich. Potrafi być zaskakująco długi i puchaty. W naturalnym środowisku służył do okrywania się niczym kołderką. Dzięki swojej okazałej kicie, rasa znalazła się w Księdze Rekordów Guinessa. Obecny rekordzista Cygnus mógł pochwalić się prawie półmetrowym ogonem (46,73 cm). Z podium zepchnął innego kota tej samej rasy. Ogon jest bardzo wrażliwym elementem kociej aparycji. Jego pielęgnacja powinna być niezwykle delikatna. Zbyt mocne szczotkowanie może znacznie uszczuplić kocią kitę.

6. Jaki jest kot maine coon? To olbrzym w kocim ciele

Maine coony ewidentnie rozpychają się w Księdze Rekordów Guinessa. Należy do nich także rekord największego kota! Stewie – bo o nim mowa – mierzył 123 cm. Rekord odnotowany został w 2010 roku. Poprzedni rekordzista – także rasy maine coon – był krótszy zaledwie o 2 cm.

Jego pozycja jest jednak zagrożona, bo rośnie mu, i to dosłownie, mocny przeciwnik. Omar ma już 120 cm i waży 14 kg, a jest jeszcze młody i intensywnie pracuje nad tym, by zostać wpisanym do księgi!

Maine coony są duże, ciężkie i muskularne. Ich łapy potrafią być dwa razy większe niż łapki przeciętnego mruczka. Puszysta sierść i długi ogon dodatkowo zwiększają ich rozmiary. Na szczęście kota do tulenia nigdy dość. W tym wielkim ciele kryje się bowiem wyjątkowo przyjacielska dusza.

7. Duży dzieciak

Kot maine coon długo rośnie, zanim osiągnie swoje pokaźne rozmiary. To kot, któremu nie spieszy się do dorosłości i osiąga dojrzałość nieco później niż inne koty. Dopiero po 4 latach życia możemy stwierdzić, że kotek nie jest już dzieckiem ani młodzieniaszkiem. Ale tylko w metryczce, bo z zachowania może zostać nim do później starości. Jaki jest kot maine coon? To idealny kot dla rodziny, dla osób aktywnych, dla dzieci. Jest bardzo wesoły i wprost uwielbia zabawy, wręcz domaga się ich od swoich opiekunów.

8. Anielski głos

Od maine coona usłyszymy wiele ciekawych dźwięków. Umiejętność wydawania różnych głosów kot maine coon wykorzystuje, by komunikować się z ludźmi. Wie, że to jego mocna strona, dlatego nie waha się tej gry podejmować. Jak na takie gabaryty, wydawane przez niego melodie potrafią być zaskakująco ciche, łagodne i  łamiące opór najtwardszego zawodnika. Trudno mu się oprzeć. Przeurocze świergotanie i trylowanie otworzy każde pudełko z pysznymi przekąskami.

9. Prawdziwy smakosz

Nic dziwnego, że kot maine coon ma spory apetyt.  W końcu jest on adekwatny do jego rozmiarów. Mruczek powinien otrzymywać pełnowartościową karmę dostosowaną do jego potrzeb. I bez żadnych oszustw, bo to dość wybredne koty i nawet gdy są bardzo głodne nie zjedzą niczego, co im nie smakuje.

10. Narodowy kot Kanady

Wiadomo, że mruczki nie lubią chłodów. Ponieważ jednak naturalnym środowiskiem majkuna jest surowy stan Maine, kot porządnie „przygotował się” na mrozy. Jego futro to prawdziwy skafander na zimę. Kot jest doskonale przystosowany do niskich temperatur i śnieżnej aury. Łapy porośnięte sierścią są niczym prawdziwe skarpety, na uszach futrzane nauszniki, a puchaty ogon, na którym można siadać, zapobiega odmrożeniom tylnych części ciała. Z powodu tak doskonałego przystosowania, kot maine coon został obdarzony honorowym tytułem narodowego kota Kanady.

Kot maine coon to jedna z ulubionych ras za oceanem, ale również i u nas, w Europie ceni się jego fantastyczny rodzinny charakter i imponujący wygląd. Jeszcze więcej dowiesz się o rasie TUTAJ. A jeśli jesteś szczęśliwym opiekunem kota tej rasy, to koniecznie podziel się z nami zdjęciami pupila w komentarzu!