Koci Alzheimer – demencja starcza u kota

Rozwój weterynarii, ale także świadomości opiekunów zwierząt sprawia, że nasi pupile potrafią dożyć naprawdę sędziwego wieku. I choć długie życie to ogromny plus postępu, należy pamiętać, że z wiekiem wiele się zmienia. Jesień życia rządzi się swoimi prawami. Aby długie życie było dobre, o seniora należy dbać z wyjątkowym zaangażowaniem. Demencja starcza u kota jest nie tylko możliwa, ale niestety także niezwykle częsta.

Czym jest demencja starcza u kota?

Demencja starcza u kota to zespół kognitywnych dysfunkcji, inaczej zaburzeń poznawczych i przystosowawczych (CDS z ang. Cognitive Dysfunction Syndrome). Jest skutkiem zaniku komórek mózgu w ośrodkach odpowiedzialnych za pamięć i zachowanie. Ocenia się, że objawy tego zaburzenia wykazuje co drugi pies powyżej 10. roku życia oraz co drugi kot żyjący dłużej niż 15 lat i co czwarty w wieku 11-14 lat. Jak widać, skala zjawiska jest wysoka – to schorzenie może dotknąć także naszego mruczka. Dlatego warto wiedzieć, z czym się wiąże.

Jak objawia się demencja starcza u kota?

Demencja starcza u kota to przede wszystkim problemy z orientacją zarówno w terenie, jak i w domu. Jest związana ze zmianami w psychice oraz postrzeganiu otoczenia. Badania dowodzą, że zmiany zachodzące w mózgu zwierząt przypominają te, do których dochodzi u ludzi cierpiących na chorobę Alzheimera. Dysfunkcja kognitywna może powodować również niektóre zachowania agresywne. Są one wynikiem lęku, jaki towarzyszy kotu, który traci poczucie bezpieczeństwa z powodu pogorszenia się zmysłów.

Chore zwierzęta zachowują się inaczej niż zwykle. Jedne mruczki będą reagowały na te doświadczenia lękiem, inne roztargnieniem. Jeszcze inne staną się flegmatyczne. Ich poczynania czasami trudno zrozumieć i wytłumaczyć. Stają się zagubione, unikają towarzystwa, zapominają, gdzie jest ich jadalnia, przez co nie przyjmują odpowiedniej ilości wody i pokarmu, lub wręcz przeciwnie – zapominają o tym, że już piły i jadły, w związku z czym robią to zbyt często. Podobny problem dotyczy kuwety – chore na demencję koty zapominają jej lokalizacji, co często wiąże się z załatwianiem w nieodpowiednich miejscach.

Koty z demencją zapominają, gdzie się znajdują. Bardzo często zdarza się, że zaczynają przez to nadmiernie wokalizować. Głośne miauczenie to próba uzyskania pomocy od opiekuna, kiedy to zdezorientowany kot budzi się w nocy i nie wie, gdzie jest. Panika często przeradza się w żałosne nawoływanie. Koty wychodzące, u których podejrzewa się demencję, powinny bezwzględnie pozostawać w domu. Należy zabezpieczyć okna i balkony, gdyż chory kot może już nie zdołać wrócić do domu.

Wszystkie te objawy łatwo pomylić z innymi schorzeniami, które dotykają starsze zwierzęta, takimi jak: głuchota, pogorszenie wzroku i słuchu, nadczynność tarczycy. Problemy z toaletą mogą mieć swoje przyczyny w chorobach układu moczowego albo kostnego, a powolne wycofywanie się z życia może być spowodowane permanentną nudą lub depresją, na którą często cierpią koty domowe. Dlatego nie należy od razu wyrokować CDS. Jedynie rzetelne badania umożliwią prawidłową diagnozę.

Jak ułatwić życie choremu kotu?

Stwierdzenie demencji starczej to nie wyrok. Możemy jeszcze dużo zrobić, by poprawić komfort życia naszego pacjenta. Egzystencja chorego zwierzęcia wcale nie musi być pasmem cierpień.

• Tylko spokojnie

Przede wszystkim i na samym początku musimy zadbać o to, aby kot miał jak najwięcej spokoju. Ograniczmy zatem w miarę możliwości wszelkie zmiany i stresogenne sytuacje w kocim otoczeniu. Im mniej nagłych zwrotów akcji w życiu kota, tym będzie on spokojniejszy i pewniejszy siebie. Najgorszym, co mogłoby teraz przytrafić się mruczkowi to przeprowadzka, przemeblowanie, nowy lokator, czy remont. Warto rozważyć zakup kocich feromonów, które kojąco wpływają na zachowanie zaniepokojonego kota.

• Zdrowotna wygoda

Jeśli nasz staruszek ma ewidentne problemy z pamięcią i trudno mu odnaleźć kuwetę albo miski, postarajmy się, aby było ich w domu więcej. Wtedy zwiększa się prawdopodobieństwo, że kot na nie trafi, gdy będzie czegoś potrzebował. Zorganizujmy mu wygodne życie w miarę możliwości mieszkaniowych, a z pewnością sami również na tym skorzystamy. Pomocne może okazać się zostawianie na noc włączonej lampki. Kot, który nie będzie niczego szukał, stanie się spokojniejszy i być może ustaną nocne koncerty.

• Do dzieła!

Aktywizuj starszego kota zarówno psychicznie, jak i fizycznie. Ruch oraz ćwiczenia umysłowe pomogą mruczkowi lepiej się poczuć, nic bowiem nie wpływa na niego lepiej niż po prostu „bycie kotem”, a to wiąże się z ciągłym stymulowaniem jego instynktu. Nie mówimy tu o skomplikowanych zadaniach i interaktywnych łamigłówkach. Czasami wystarczy zwykła zabawa wędką, czy piórkiem. Nawet starsze zwierzęta chętnie podejmują tego typu wyzwania. 15 minut dziennie może być kluczem do zdrowego życia naszego przyjaciela.

Demencja starcza u kota – jak się przed nią ustrzec?

Badania dowodzą, że na chorobę w dużo mniejszym stopniu są narażone aktywne zwierzęta. Aktywność fizyczna i psychiczna są lekiem na wiele przypadłości. Demencja jest jedną z nich. Ruch oraz ćwiczenie pamięci, zabawy interaktywne z człowiekiem, kontakt z innymi zwierzętami, urozmaicanie kociego środowiska, spacery, bliska więź z opiekunem – wszystko to jest najlepszą profilaktyką dla naszych kocich współlokatorów.

Nie bez znaczenia pozostaje również dieta. Istnieją karmy dedykowane kocim seniorom oraz specjalne preparaty bogate w przeciwutleniacze. Udowodniono, że karmy zawierającej antyoksydanty, witaminę E, beta-karoten, L-karnitynę oraz kwas linolowy korzystnie wpływają na samopoczucie i zdrowie naszych domowych tygrysów.

Ważna jest uważna obserwacja zmian w codziennym rytmie dnia i rytuałach starszego kota. Musimy być czujni, ponieważ koty są mistrzami w ukrywaniu swoich słabości. Im szybciej uda nam się dostrzec niepokojące objawy, tym większe szanse na szybką diagnozę i podjęcie kroków mających na celu walkę o kocie zdrowie.

Demencja starcza u kota ma niestety nieodwracalny i postępujący charakter. Poza tym nie ma na nią lekarstwa. Kot, który na nią zachorował, nie będzie już do końca nigdy taki jak wcześniej. Jeśli jednak pomożemy mu w tej trudnej chorobie, to możemy mieć wpływ na spowolnienie jej postępu. W ten sposób znacznie ograniczymy cierpienie i pomożemy mruczkowi szczęśliwie przeżyć ostatnie lata życia. To od nas – opiekunów tak naprawdę zależy, w jakim tempie choroba będzie postępowała i jaki komfort życia będzie miał nasz kot.

Jeśli natomiast przez całe kocie życie będziemy praktykować styl życia, o którym wspomnieliśmy powyżej, to nasz pupil z pewnością dłużej będzie cieszył się dobrym zdrowiem, a my jego towarzystwem.

Reklama