Jakie są zalety treningu kooperacyjnego i czego możemy nauczyć naszego mruczka?

Trening kooperacyjny z kotem, jak każdy inny, opiera się przede wszystkim na współpracy. Umożliwia w pewien sposób konwersację między opiekunem a zwierzęciem. Dzięki temu zwierzę uzyskuje poczucie bezpieczeństwa i kontroli nad sytuacją. Podczas szkolenia opiekun musi odznaczyć się empatią i uważnością, natomiast kot powinien mieć do niego pełne zaufanie – i od tego należy zacząć.

Jakie korzyści płyną z treningu kooperacyjnego z kotem?

Oto kilka niezaprzeczalnych zalet, które sprawiają, że trening kooperacyjny z kotem jest wart rozważenia. Ta forma ćwiczeń:

• pomaga budować pozytywną relację opartą na zaufaniu między kotem a opiekunem, a często też lekarzem weterynarii czy groomerem,
• pomaga budować pewność siebie kota,
• ułatwia przeprowadzanie zabiegów pielęgnacyjnych i medycznych,
• redukuje stres i napięcie związane z wizytą u lekarza oraz samym transportem,
• daje poczucie bezpieczeństwa i kontroli, które wpływają na dobrostan kota,
• zapewnia stymulację umysłową poprzez naukę kolejnych czynności.

Zabawa przez naukę, czy nauka przez zabawę?

Zabawa i nauka są ze sobą nierozerwalnie powiązane. Zasada ta działa zarówno u młodych, jak i dorosłych kotów. Proces uczenia się wykorzystuje wiele różnych technik, takich jak obserwacja, skojarzenia, wyciąganie wniosków i zapamiętywanie. To niezbędne do wypracowania konkretnych efektów.

Doskonale wiemy, że potrzeba decydowania o sobie jest jedną z najważniejszych wartości kociego świata. Trening kooperacyjny w szczególności oparty jest na pozytywnym wzmocnieniu, zgodnie z zasadą tzn. prawa efektu. Mówi ona, że każda czynność, która prowadzi do nagrody, będzie przez zwierzę wykonywana w przyszłości częściej. Ten rodzaj nauki jest wykorzystywany w treningu, w którym nagroda jest skuteczniejsza niż kara. Poprzez naukę pozytywnych kojarzeń kot będzie chętniej i bezstresowo zgadzał się na wykonywanie nawet nieprzyjemnych dla niego czynności. 

Jakich czynności możemy nauczyć naszego kota? Nie tylko zabawa w lekarza

Możliwości mamy ogromne. Warto nauczyć mruczka kilku naszych zachowań oznaczających start sesji treningowej. Może to być szeleszczenie ulubionymi smaczkami, siadanie na podłodze czy łóżku zawsze w ten sam sposób, w tym samym miejscu czy rozkładanie matę, na której mamy ćwiczyć. W ten sposób jednoznacznie przekazujemy kotu: „tak, to ten czas, chodź, będziemy robić trening”.

Możemy z powodzeniem zastosować trening kooperacyjny z kotem do nauki:

• czesania – pozbycia się strachu przed szczotką,
• obcinania  pazurów – pozbycia się lęku przed nożyczkami czy obcinaczką,
• mycia zębów i przeglądu uzębienia – pokazania kotu, że świadome otwarcie paszczy nie prowadzi do negatywnych emocji, a mycie zębów może być przyjemne,
• kąpieli, suszenia sierści – w większości przypadków rzadko są wykonywane, a nawet niewskazane, to istnieją rasy długowłose, przy których nauka tych czynności w przyszłości może okazać się przydatna i przyjemna dla obu stron,
• zakrapiania oczu – pozytywne skojarzenie opakowania kropli i naszego dotyku w okolicach oczu, by wykonać tę czynność spokojnie i nie na siłę,
• czyszczenia uszu – pozbycia się strachu przed zaglądaniem do uszu, tym bardziej że infekcje uszu u kotów są dość częste,
• wykonywania zastrzyków, pobierania krwi – sesje treningowe można wykonywać w gabinecie weterynaryjnym, pozytywnie kojarząc lekarza, co również ułatwia mu pracę,
• zakładania szelek służących do kontrolowania na spacerze – w sieci jest mnóstwo filmików, które przedstawiają kota leżącego na podłodze, ubranego w szelki. Kot zwyczajnie tak mocno się stresuje, że wybiera jedną ze strategii przetrwania, jaką jest „zamieranie”. Tak nie musi wyglądać nauka chodzenia na szelkach.

To tylko część czynności, do których nauczenia możemy wykorzystać trening kooperacyjny. Tego typu treningi są bardzo wartościowe dla każdego kota. Zwłaszcza przydadzą się takiemu, który nie czuje się komfortowo podczas dotykania przez człowieka i ma problem z kontaktem z nim. Dodatkowo takie treningi mogą ułatwić wiele czynności w przyszłości, gdy nasz kot będzie starszy.

Warto zacząć przygodę z treningami kooperacyjnymi u kotów jak najmłodszych. Zazwyczaj im młodszy kot, tym szybciej przyswaja naukę czynności, które mogą być niezbędne w wieku geriatrycznym, jak np. podawanie niesmacznych leków. Jednak nie znaczy to, że dorosły czy starszy kot nie jest w stanie opanować tej wiedzy. Wszystko zależy od mruczka, naszego nastawienia i działań.