Długowieczne rasy kotów – te koty żyją najdłużej

Istnieją kocie rasy, które długowieczność mają zapisaną w genach. W większości przypadków przewyższają inne koty pod względem długości życia. Fakt ten determinują czynniki genetyczne, które do pewnego stopnia warunkują też zapadalność na choroby i predyspozycje do nich. Poniżej przedstawiamy długowieczne rasy kotów.

Ile żyją koty?

Ogólnie rzecz biorąc, koty to zwierzęta żyjące stosunkowo długo. Światowi rekordziści dożywali 30 lat, a nawet więcej! Najstarszym kotem w historii była Crème Puff z Austin, w stanie Teksas, która żyła aż 38 lat i 3 dni. To jednak wyjątki. Kot znajdujący się pod troskliwą opieką i taki, któremu losowo nie dotknęła nieuleczalna choroba, jest w stanie dożyć nawet 20 lat. Przeciętnie jest to jednak około 15 lat. W Polsce to 14-18 lat – tyle właśnie wynosi średnia długość życia domowego kota w naszej strefie klimatycznej.

Podane liczby mają oczywiście charakter uśredniony. Niejednokrotnie zdarza się, że koty z wymienionych grup rasowych żyją dłużej, albo krócej. Ma na to wpływ ogromna ilość czynników i zdarzeń losowych.

Długowieczne rasy kotów

Na liście najdłużej żyjących kotów znajdują się nasze ukochane dachowce. Co więcej – przewodzą jej. Hurra! Wynika to z prostego faktu, że tak naprawdę są to koty nierasowe. W związku z tym pula ich genów jest znacznie większa. Dzięki temu są zazwyczaj wolne od chorób genetycznych (częstych u kotów rasowych ze względu na chów wsobny). Sprawia to, że, w teorii przynajmniej, dachowce są zdrowsze i odporniejsze. Do grona dachowców należała wspomniana wyżej Crème Puff.

Inne długowieczne rasy kotów to:

• Kot balijski – ok. 20-22 lata
• Kot birmański – ok. 20 lat
• Kot syjamski – ok. 20 lat
• Kot amerykański krótkowłosy – ok. 15-20 lat
• Kot rosyjski – ok. 15-20 lat
• Nebelung – ok. 15-18 lat
• Kot bombajski – ok. 15-20 lat
• Savannah – ok. 15-20 lat
• Kot brytyjski – ok. 14-18 lat
• Kot syberyjski – ok. 12-16 lat
• Kot abisyński – ok. 15 lat
• Ragdoll – ok. 10-16 lat

Te koty mają długowieczność zapisaną w genach. To jednak jedynie predyspozycje. By mogły je wykorzystać i dożyć późnej starości przy naszym boku, należy o nie dbać. Długość życia mruczków w dużym stopniu zależy od nas – opiekunów. Sama miłość może nie wystarczyć. Po pierwsze, bardzo ważne są regularne szczepienia, badania kontrole, analiza krwi i moczu. Co więcej, ogromne znaczenie mają odpowiednia dieta i sporo aktywności.