Kot dla dziecka – jakie rasy będą najodpowiedniejsze?

Jeśli w rodzinie jest już kot, a spodziewamy się dziecka – sprawa wyboru kota jest już rozwiązana – kot wybrany to ten, który z nami mieszka. Jeśli najpierw pojawia się dziecko i dopiero zaczynamy rozważać adopcję lub zakup kota, warto dobrać takiego, który będzie najbardziej odpowiedni. Zatem, jaki kot dla dziecka będzie najlepszy?

Oprócz powyższych cech warto brać pod uwagę osobowość konkretnego dziecka. Jeśli jest hałaśliwe, a w domu panuje wieczny rozgardiasz i wręcz chaos, nie wybieraj persa – ta rasa preferuje spokój i ciszę.

Kot dla dziecka – najlepsze rasy kotów do życia z dziećmi

To będą rasy znane ze zrównoważonego charakteru, towarzyskie, okazujące uczucia, tolerancyjne i lubiące się bawić, darzące wszystkich domowników po równo uczuciem – mniejsze ryzyko „zazdrości o dziecko” ze strony kota.

• Kot abisyński – bardzo towarzyski i przyjacielski kot uwielbiający zabawy.
• Kot amerykański krótkowłosy i europejski krótkowłosy – pełne energii, chętne do zabawy, pogodne, często dobrze dogadują się z psami.
• Kot brytyjski krótkowłosy – spokojny misiek, kot kanapowy, pobawi się z dzieckiem, da się wygłaskać, ponosić, ze stoickim spokojem zniesie dziecięce karesy, a kiedy będzie miał dość, zaszyje się w swoim azylu.
• Kot birmański – łatwo adaptujący się do zmian otoczenia, prostoduszny, zdający się wyznawać taoizm.
• Kot burmski – przyjacielski, traktuje człowieka jako środek swojego świata, wobec dzieci bardzo łagodny i delikatny.
• Manx – uwielbia być w centrum uwagi. Jest przyjacielski i towarzyski.
• Maine Coon – z natury towarzyski, jest kocim odpowiednikiem labradora – kot rodzinny. Uwaga: wymaga czesania, o czym muszą pamiętać dorośli.
• Ragdoll – dobry wybór, gdy preferuje się długowłose koty, a nie ma się wystarczająco czasu na codzienne zabiegi pielęgnacyjne. Łagodny i duży.
• Cornish rex – pełen energii, wesoły, skory do psot i zabawy. Wieczne kocie dziecko.

Jakich ras lepiej nie wybierać dla dziecka?

Rasy nienadające się dla małych dzieci to: persy, koty orientalne, syjamskie, tajskie, egzotyczne, Nebelungi, rosyjskie niebieskie. Koty tych ras są delikatniejsze, wrażliwsze, nieco nieśmiałe, preferują ciszę i spokój, a o te bywa ciężko, gdy w małym mieszkaniu mamy niemowlę i kota. Niektóre są zbyt żywiołowe, głośne lub zazdrosne o uczucia, np. koty orientalne, syjamskie, sfinksy. Oczywiście w obrębie ras, poszczególne koty mogą odbiegać od tych wzorców.

Ta lista nie wyczerpuje prodziecięcych typów kocich. Pamiętajmy, iż przygarnięcie dachowca czy to ze schroniska, domu tymczasowego, czy po prostu „z ulicy”, będzie dla dziecka dodatkową nauką o niebagatelnym znaczeniu – nauką o dobroci, równości, przyjaźni i miłości, a także – odpowiedzialności.

Idziemy po kota – razem

To ważne – aby dziecko uczestniczyło w procesie wyboru konkretnego kota – a my, abyśmy mieli możliwość obserwowania reakcji i dziecka i kota na wzajemne spotkanie.

• Jeśli kot się boi, ucieka przed dzieckiem – niezbyt dobrze to rokuje.
• Wzięty na ręce, nie powinien drapać ani gryźć.
• Przytul kota dość mocno i nagle podobnie jak to robią dzieci (ale nie zrób mu krzywdy!) – obserwuj czy nie reaguje agresją.
• Jak kot reaguje na krzyk, hałas, nagły ruch? Jeśli nie ucieka i ma „wszystko w nosie” – to dobry znak szczególnie dla rodzin z małymi dziećmi.

Wybierzmy kota, który lgnie do ludzi, jest odważny, bawi się z dzieckiem, nie ucieka przed nim. Obserwujmy dziecko – na którego kota zareaguje radością i wyciągnięciem rąk. Dajmy szansę miłości od pierwszego wejrzenia.

Na co jeszcze powinniśmy zwrócić uwagę?

Lepiej, aby kot wybrany dla dziecka był dorosły

Dorosły kot dla dziecka jest bardziej odpowiedni niż kociak, ponieważ jest już wychowany i ma ukształtowany charakter znany przez jego opiekunów. Łatwo można też sprawdzić, czy lubi dzieci. Z małego kociaka nigdy nie wiadomo co wyrośnie, jakie będzie miał cechy charakteru.

Szczególnie gdy chodzi o małe dzieci, dorosły kot jest lepszym wyborem – mniejsze ryzyko zachowań agresywnych wobec dziecka (mały kociak łatwiej podrapie czy pogryzie niż dorosły – ten ostatni prędzej po prostu sobie pójdzie, by uniknąć konfrontacji.

Gdy dziecko jest starsze, w wieku przedszkolnym i szkolnym, wiek kota nie ma już takiego znaczenia.

Dobrze wziąć kota wykastrowanego/wysterylizowanego

Unikniesz ryzykownych zachowań kocura czy kotki – w okresie godowym mogą być nieobliczalne – włącznie z agresją. Mogą uciec w poszukiwaniu partnera, doprowadzając nasze dziecko do rozpaczy. Warto też dawać przykład swoim dzieciom, że bycie odpowiedzialnym opiekunem domowego zwierzęcia, to niedopuszczanie do niekontrolowanego rozmnażania i powiększania skali bezdomności zwierzaków.

Dorastanie z kotem to znacznie więcej nauki o świecie i zwierzętach niż Animal Planet. To nauka odpowiedzialności i przyjaźni. Warto o tym pamiętać.